Όλοι πλέον μάθαμε για την περίφημη δωροσακούλα που πωλείται στα τζάμπο και όπου με
κόνσεπτ (λέμε τώρα) "Λονδίνο", επαναλαμβάνω "Λονδίνο", κότσαρε ο
...καλλιτέχνης κι ένα γραμματόσημο με ναζιστικά σύμβολα καθώς και το
κεφάλι του Χίτλερ.
Δηλαδή... σε απλά γραφιστικά...
...σε κάποιο τετραγωνικό μέτρο (και πολύ λέω) εργασίας κάποιας τρεχαγύρευε περιοχής του νοτιοδυτικού (ή και βορειοανατολικού ή και νοτιοανατολικού ή και βορειοδυτικού δεν έχει σημασία) Ταδεκιστάν, είπαν σε κάποιο δύστυχο συνάδελφό μου "κάνε μια μακέτα για σακούλα με ...κόνσεπτ Λονδίνο". Αυτός λοιπόν (το 'χω εικόνα) γκούγκλαρε "Λονδίνο", του 'βγαλε εικόνες το Μπιγκ Μπεν κι ένα κόκκινο λεωφορείο, ίσως και κανά θάλαμο, δεν έχω μπροστά μου όλη τη σακούλα, μετά γκούγκλαρε "γραμματόσημα", βρήκε ένα, του άρεσε άσχετο γιατί, και φυσικά δεν ασχολήθηκε καθόλου με το τί έχει πάνω το γραμματόσημο. Έχω δε την αμυδρά υποψία ότι ίσως και να μην είχε την παραμικρή ιδέα ο - ας πούμε - δεκαοχτάχρονος συνάδελφος/εργαζόμενος σε σκλαβοπάζαρο ούτε για τη φάτσα του χίτλερ ούτε τί σύμβολα έχει επάνω ούτε τί σύμβολα είναι αυτά, σκασίλα του, αυτός ο δύστυχος δουλεύει για 1 ευρώ μεροκάματο και πολύ λέω.
Και φυσικά κανείς δεν έλεγξε/ασχολήθηκε με τη μακέτα αυτή στα επόμενα στάδια παραγωγής και διακίνησης. Κάποιος υπεύθυνος παραγωγής ξερωγώ που ίσως και να μην υπάρχει καν τέτοιος.
Πάμε τώρα και σε απλά ευρωπαϊκά...
Αφήστε τις χώρες/σκλαβοπάζαρα στην ησυχία τους και πάμ' παρακάτω...
Εξάγεται λοιπόν η σακούλα σε χώρα της ΕΕ, φτάνει στα καταστήματα χώρας της ΕΕ, κάποιος ταλαίπωρος υπάλληλος την τοποθετεί στα ράφια, σιγά μην κάτσει να ελέγξει το κάθε προϊόν που του λένε "τακτοποίησε", δεν είναι άλλωστε και δουλειά του.
Κανείς υπεύθυνος και εδώ, ό,τι θέλει ο καθένας παράγει, πουλάει, εξάγει, εισάγει, κανένας έλεγχος πουθενά, ούτε έλεγχος παραγωγής, ούτε ποιοτικός έλεγχος, τίποτα.
Θα μπορούσε κάλλιστα να βρούμε και ναρκωτικά στα ράφια κάποιου πολυκαταστήματος που λειτουργεί όπως λειτουργεί τελοσπάντων και όπου η ανώτερη βαθμίδα εργαζόμενου είναι "τοποθετητής προϊόντων στα ράφια" χωρίς καμία απολύτως μομφή σε αυτούς τους εργαζόμενους, προς θεού.
Η συγκεκριμένη εταιρεία βέβαια είναι κολοσσός, είναι εισηγμένη και έχει ιδιαίτερη σημασία που δεν υπάρχει έλεγχος πουθενά και για τίποτα. Κι έχω την ...αμυδρά υποψία (και μεγάλη ανησυχία) πως ούτε στα υλικά παρασκευής πιο ευαίσθητων για την υγεία προϊόντων γίνεται ο παραμικρός ποιοτικός έλεγχος. Μπορεί δηλαδή ο κάθε "παραγωγός" να χρησιμοποιήσει ό,τι υλικό του κάνει κέφι προκειμένου να είναι το κόστος χαμηλό, μην εκπλαγούμε δηλαδή αν διαπιστώσουμε πως τα χαρτιά υγείας που πουλιούνται προέρχονται από ανακυκλωμένο χρησιμοποιημένο όμως χαρτί υγείας, έτσι να πω κάτι ακραίο για να σας τρελάνω.
Αλλά πριν πυροβολήσουμε τους συνεργάτες της εταιρείας ή την ίδια την εταιρεία θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το εξής: Ξέρετε πόσες φορές στη διάρκεια της μακράς γραφιστικής μου καριέρας έχω βρεθεί αντιμέτωπη με απίστευτη άγνοια συναδέλφων μου για σοβαρότατα πράγματα; Ναι, συναδέλφους μου εδώ, στην Ελλάδα, γραφίστες σε μεγάλες διαφημιστικές εταιρείες και στούντιο, όπου ευτυχώς υπήρχε (ελπίζω να υπάρχει ακόμα) έλεγχος και αρκετά στάδια (πρόχειρα μπορώ να μετρήσω 10) μετά το προσχέδιο της μακέτας. Δηλαδή ανάμεσα στον σχεδιαστή (αρτ) και στον οφσετίστα κι ακόμη παραπέρα ως τον πρόντακτ μάνατζερ (που λένε και στο χωριό) που θα παραλάβει το προϊόν μεσολαβούν πολλά στάδια ελέγχου.
Ωστόσο τα "λάθη" καραδοκούν κι αυτά που εγώ η ίδια έχω δει και προλάβει δεν είναι λίγα και πολλά είναι τρανταχτά. Και επικίνδυνα. Και ακραία.
Θυμάμαι παλιότερα που μου ζητήθηκε ένα διαφημιστικό κόνσεπτ καταχώρισης για βιταμίνες και μου προτάθηκε από τον εκπρόσωπο του πελάτη, ως επικρατέστερο κι επιθυμητό, το κόνσεπτ "η εκλογή της Σόφι". Ρώτησα τότε από πού ορμώμενοι επιλέγουν αυτόν τον τίτλο για την καταχώριση (που θα έμπαινε σε δεκάδες περιοδικά ευρείας κυκλοφορίας) και πήρα την απάντηση που φοβόμουν: Από την ταινία. Την έχετε δει την ταινία; ρωτώ. Όχι, ήταν η απάντηση.
Μάλιστα.
Ευτυχώς την είχα δει εγώ. Προτείνω να τη δείτε κι εσείς.
Αν όμως δεν είχα δει εγώ την ταινία, ούτε κάποιος άλλος από τα επόμενα στάδια; Τότε λοιπόν αυτό που θα συνέβαινε θα ήταν τραγικό. Βεβαίως και θα έπρεπε πριν ενθουσιαστούν όλοι να έχουν ψάξει την ταινία εφόσον θα επέλεγαν τον τίτλο της ως κόνσεπτ. Δηλαδή τί αφορά η ταινία.
(Εδώ που τα λέμε ούτε δική μου δουλειά ήταν να ξέρω ή να ψάξω την ταινία, αλλά επειδή καθ' όλη τη διάρκεια του εργασιακού μου βίου είμαι one woman "show" ('νταξ δύο νοματαίοι είμαστε αλλά για την οικονομία της συζήτησης λέω πως είμαι μία) είμαι δηλαδή και κειμενογράφος και διορθωτής και κονσεπτίστας και αρτ και παραγωγός.)
Γιατί η ταινία αυτή είναι μια τρομερή και δραματική και σπαρακτική ταινία όπου η πρωταγωνίστρια, ως πολωνέζα μητέρα δύο παιδιών, διατάσσεται από τους ναζί να πάρει μαζί της ένα μόνο παιδί και να επιλέξει η ίδια ποιό θα θυσιάσει. Αυτή ήταν η εκλογή της.
...
Πρόσφατα δε μου ζητήθηκε μακέτα όπου ως φόντο θα είχε έναν πολύ παλιό χάρτη και μια πυξίδα. Επέλεξα χάρτη με τη χώρα μας παρούσα όμως ξέρετε πόσο εξονυχιστικά έλεγξα τον χάρτη ώστε να μην αναγράφονται "επικίνδυνες" στις μέρες μας ονομασίες χωρών που τότε είχαν τα σύνορά τους ασαφή ή και ανύπαρκτα; Ε λοιπόν αναγράφονταν. Και "επικίνδυνες" αλλά και λάθος, π.χ. ολόκληρη την Αλβανία την έγραφε Ήπειρο, ολόκληρη την Κροατία Ιλλυρία και στην ΠΓΔΜ έγραφε Μυσία όπου όμως στην πραγματικότητα η Μυσία βρισκόταν στην Προποντίδα.
Ευτυχώς πέντε κολλυβογράμματα τα γνωρίζω οπότε και φρόντισα να σχεδιάσω έτσι τη μακέτα μου ώστε τα επίφοβα σημεία του χάρτη να καλυφθούν από την πυξίδα και το λογότυπο του πελάτη.
Δεν κάνω την έξυπνη, δεν είμαι ίσως, απλώς είμαι προσεκτική.
Αυτά κι ευχαριστώ για την υπομονή σας.
