Έτσι θα μύριζε της γοργόνας (αν είχε)

Αγαπητό μου ημερολόγιο
σήμερα θα σου διηγηθώ μια ιστορία που δεν αφορά εμένανε (προς το παρόν). Αφορά μια φίλη μου αλλά επειδή η διήγηση έχει να κάνει μ' ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα δεν θα αποκαλύψω το όνομά της (Ελένη τη λένε).
Αυτή λοιπόν η ανώνυμη φίλη μου (που τηνε λένε Ελένη) έπαθε μια ελαφρά δυσκοιλιότητα πριν λίγες μέρες κι έβγαλε μια αιμορροΐδα. Σπουδαία τα λάχανα, θ' αναφωνήσουν όσοι πάσχουν και υποφέρουν όχι από μία αλλά από πολλές αιμορροΐδες κι έχουν δοκιμάσει τα πάντα και προκοπή δεν βλέπουν. Η φίλη μου όμως υπέφερε κι επειδή δεν βρισκόταν στο φαρμακείο της κάτι κατάλληλο έβαλε στο πωπουδάκι της κρέμα σώματος. Γρήγορα κατάλαβε ότι αφού αυτές οι κρέμες είναι φτιαγμένες γι' άλλο λόγο, χρειαζόταν να χρησιμοποιήσει κάτι πιο δραστικό.

Στο φαρμακείο της γειτονιάς που πήγε για βοήθεια της πρότειναν μια σούπερ ντούπερ ουάου αλοιφή που θα την ανακούφιζε σύντομα. Μου ανέφερε το όνομα της αλοιφής κι εγώ αναφώνησα "Α, την ξέρω, πριν χρόνια την είχα φέρει από την Αμερική σε μια φίλη που υπέφερε από πραγματικές αιμορροΐδες κι όχι ...του κώλου. Εκείνη είχε δοκιμάσει τα πάντα και σώθηκε μ' αυτήν την αλοιφή, την αμερικάνικη. Έλα ρε, κυκλοφορεί και στην Ελλάδα, αχρείαστη να 'ναι;" Κυκλοφορεί λοιπόν και δεν είν' αχρείαστη αφού όπως της είπαν της φίλης μου στο φαρμακείο έχει σωθεί κόσμος και κοσμάκης.

Από εδώ και κάτω, αγαπητό μου ημερολόγιο, αποχωρώ εγώ από το κάδρο για να μας διηγηθεί μόνη της η φίλη μου την ιστορία της. (αλλά κι επειδή βαριέμαι να γράφω στο τρίτο ενικό).

ΕΛΕΝΗ:
«Που λες φιλενάδα μου μεγάλο ζόρι οι αιμορροΐδες, είδα κι έπαθα να τις ξεφορτωθώ αλλά το πρόβλημα ήταν άλλο. Και μεγάλο. Όταν αγόρασα την αλοιφή διάβασα στις Οδηγίες Χρήσεως - κάτι που πάντοτε κάνω ακόμα κι αν το φάρμακο μου το 'γραψε ο γιατρός - πως μία από τις δύο δραστικές ουσίες της είναι το λάδι καρχαρία! Θαύμασα τον καρχαρία αλλά επιφυλάχτηκα για τις ευχαριστίες μου προς αυτόν αφού δω αποτελέσματα. Το θέμα αν το λάδι που θα με θεράπευε προϋπέθετε τη σφαγή του καρχαρία ή όχι δεν με απασχόλησε εκείνη τη στιγμή, έτσι κι αλλιώς ο καρχαρίας δεν είναι και το πιο συμπαθές δημιούργημα του θεούλη.

Λάδι λοιπόν καρχαρία θα έλυνε το πρόβλημά μου. Έκανα το βραδινό μπανάκι και πήρα μπόλικη ποσότητα να βάλω στο πωπουδάκι μου. Αμέσως μετά παστώθηκα με κρέμες σώματος, έβαλα βρακί και πιζάμες και κάθισα στον καναπέ μου. Και τότε ακούστηκε (περισσότερο ένιωσα δηλαδή) ένα μπραφ και ήταν σα να χέστηκα και να κατουρήθηκα μαζί. Ένα κύμα (υγρό, αέριο, στερεό εκείνη τη στιγμή δεν κατάλαβα) διέτρεξε την απόσταση από το σημείο της αιμορροΐδας μέχρι την αιδοιακή κοιλότητα. Έτρεξα αμέσως στην τουαλέτα και διαπίστωσα πως βρακί, πιζάμες (αλλά σε δύο λεπτά είχα διαπιστώσει και το ριχτάρι του καναπέ) είχαν λεκιαστεί απιθάνως από την λιπαρή αλοιφή. Άλλαξα βρακί, άλλαξα πιζάμα, προσπάθησα να καθαρίσω το ριχτάρι αλλά δεν, οπότε έβαλα το "πάνω κάτω" με σκοπό να το βάλω στο πλυντήριο την επομένη. Μετά το ατυχές γεγονός είχα την προνοητικότητα να χρησιμοποιήσω στα επίμαχα σημεία σερβιέτα. Παρότι η επιθυμία μου ήταν να μπω στη μπανιέρα ξανά, δεν το έκανα, γιατί έπρεπε να θεραπεύσω το πρόβλημα του κώλου (μου). Όμως από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα μια περίεργη μυρωδιά με ακολουθούσε όπου κι αν πήγαινα. Ακόμη και στον ύπνο μου είχα τη μυρωδιά αυτή στη μύτη μου, χωρίς να μπορώ να εντοπίσω ούτε την προέλευση ούτε το είδος της.

Την άλλη μέρα το πρωί, όταν πήγα στην τουαλέτα για το πρώτο πιπί της ημέρας, έντρομη διαπίστωσα, μόλις κατέβασα το βρακί μου, πως η μυρωδιά αυτή προερχόταν από τ' απόκρυφά μου και πως ήταν μια ωραιότατη και πάρα πολύ ωραία μυρωδιά ψαρίλας!! Το ίδιο έντρομη άνοιξα το καπάκι της καλαθούνας των απλύτων και μύριζε ακριβώς το ίδιο αφού από το προηγούμενο βράδυ φιλοξενούσε στη φιλόξενη αγκαλιά της ένα βρακί και μια πιζάμα πασαλειμμένα εντελώς μ' αυτό το ψαρόλαδο που είχα φροντίσει μετά το βραδινό μπάνιο μου να πασαλείψω κώλο και πέριξ. Και όπως κάθε λαδιά, έτσι και αυτή δεν εξαιρέθηκε από τις επεκτατικές τάσεις προς τα εμπρός εκεί δηλαδή όπου υπάρχει το αιδοίο το οποίο έχω περί πολλού τρομάρα μου και το 'χω κοκό κι αυγό. Κι αυτή τη στιγμή, αυτό το τόσο περιποιημένο σημείο του σώματός μου που πάντα μ' άρεσε (κι όχι μόνο σε μένα) να μοσχοβολάει και να 'ναι τρυφερό κι ευχάριστο βρωμοκοπούσε ψαρίλα. Κι αγνοούσα παντελώς πόσα μουνοπλυσίματα και με τί είδος σαπουνιού θα χρειάζονταν για να φύγει αυτή η μυρωδιά.

Ήξερα όμως πέραν πάσης αμφιβολίας ότι είχα μόλις λύσει ένα μυστήριο. Έτσι ακριβώς θα μύριζε το μουνί της γοργόνας, αν είχε. Κι ενημερώνω τους άντρες φίλους μου περί τούτου να σταματήσουν να τα βάζουν με τις γοργόνες θεωρώντας τες τα πιο άχρηστα πλάσματα του κόσμου επειδή δεν μπορούν ούτε να τις τηγανίσουν ούτε να τις γαμήσουν. Γιατί κι αν μπορούσαν, τουλάχιστον να τις γαμήσουν, αυτή ακριβώς τη μυρωδιά θα γεύονταν και τους διαβεβαιώ ότι δεν θα ήταν καθόλου ευχάριστη. Και με αυτή την ψαρίλα διάχυτη στο μπάνιο μου και στο σώμα μου, σαλταρισμένη, έγειρα προς τα πίσω το κεφάλι μου και λίγο προτού ορμήξω μέσα στην μπανιέρα αναφώνησα "Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;"»