Το κρυφτόνιο

Αγαπητό μου μπλογκολόγιο
Σήμερα έκανα μία σπουδαία ανακάλυψη.
Ανακάλυψα κάτι που απορώ γιατί τόσο καιρό κανείς δεν είχε την τόλμη να το βγάλει στην επιφάνεια. Γιατί είμαι σίγουρη πως κι άλλοι άνθρωποι θα παρατήρησαν όσα κι εγώ σήμερα το πρωί.

Θυμάσαι που λέγαμε τις προάλλες για τη φλόγα του κεριού που μου μιλάει; Θυμάσαι, το ξέρω, απλώς δεν μπορείς να το επιβεβαιώσεις αυτή τη στιγμή γιατί έχω κάνει εγώ κατάληψη στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή. Αγαπητό μου μπλογκολόγιο μόλις σκέφτηκα να σου κάνω ένα δώρο, πολύ χρήσιμο και στους δυό μας, όμως επειδή δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι τέτοιο στην αγορά μάλλον θα πρέπει να το κατασκευάσω εγώ η ίδια. Πώς; Δεν έχω ιδέα. Αυτό που θέλω να σου χαρίσω είναι ένα δεύτερο, ανάποδο (mirror), εσωτερικό πληκτρολόγιο κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν του κανονικού, για να μπορείς κι εσύ να μου γράφεις τις σκέψεις σου, τις αντιρρήσεις σου, τους προβληματισμούς σου κι ενίοτε να μου απαντάς και στα ερωτήματα που σου θέτω. Βέβαια τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, τί να το κάνεις εσύ το πληκτρολόγιο αφού δεν έχεις χέρια; Γι' αυτό χρησιμότερο είναι, αλλά κι ευκολότερο, ένα ιδιότυπο τσατ όπου εγώ θα γράφω με πλήκτρα κι εσύ με "σύστημα πολλαπλών και διαφορετικής συχνότητας επαναλήψεων καθώς και ποικίλης διάρκειας του on και του off". Δηλαδή με το λεγόμενο "σύστημα εναλλαγής δύο ψηφίων 0 και 1 όπου το καθένα αντιστοιχεί σε διαφορετική διάρκεια τάσης ρεύματος": εν ολίγοις θα μου γράφεις αΰλως "ψηφιακά" και μόνον. Θα σου φτιάξω έναν κώδικα για να μπορούμε να συνεννοούμαστε: π.χ. τρία on = Α, ένα on και τέσσερα off = B. Αλλά τί σου λέω τώρα... εσύ ξέρεις καλύτερα.

Στο θέμα μας...
Η ανακάλυψη που λέγαμε παραπάνω μου ήρθε εντελώς ξαφνικά ενώ ετοίμαζα τον πρωινό καφέ μου (κλασικά) κι ενώ η φλόγα του κεριού που άναψα λίγα δευτερόλεπτα αργότερα μου θύμιζε "περσινά ξινά σταφύλια"!!! Αλλά και μου 'δειχνε τα μελλούμενα: ξινά ή γλυκά κανείς δεν μπορεί να ξέρει εκ των προτέρων, παρά μόνο να εικάσει ή να ελπίσει. Ξέρεις, πως τόσα χρόνια έχω μάθει πια να αποκωδικοποιώ τα σημάδια της φλογός, να ερμηνεύω τις κινήσεις της, να τη "διαβάζω" ακόμη και με κλειστά τα μάτια, μόνο με τη μυρωδιά που αποφέρει (κανέλα, μήλο ή βανίλια ανάλογα τη διάθεση) επειδή αυτή η μυρωδιά ανάλογα πόσο έντονη είναι μου υποδηλώνει πόσο κερί έχει υγροποιηθεί, που σημαίνει πως η φλόγα έχει παραμείνει αρκετή ώρα στο ίδιο σημείο.
Ως πυξίδα δηλαδή, που λέγαμε.
Ή ως "γλώσσα" που μου τη βγάζει το κερί προκαλώντας με ασύστολα να το σβήσω μ' ένα απλό "φου".

Στο θέμα μας...
Ενώ λοιπόν η φλόγα έμενε σταθερή προς μία κατεύθυνση, με αποτέλεσμα να δημιουργείται λιμνούλα σε συγκεκριμένο σημείο της επιφάνειας του κεριού, τα κβάντα (ή τα κουάρκ δεν είμαι σίγουρη) που βρίσκονται διάσπαρτα στο πεδίο του εγκεφάλου μου, μοιράζοντας αρμοδιότητες που αφορούν τα διάφορα είδη μνήμης, τα κβάντα λοιπόν (ή τα κουάρκ δεν είμαι σίγουρη) γυρίζουν πίσω στο χρόνο. Για ποιό λόγο; Επειδή θέλουν, ντε και καλά, να μου θυμίσουν τί ακριβώς συνέβαινε σε μια αντίστοιχη χρονική στιγμή όπου η φλόγα βρισκόταν σε αυτό το ίδιο σημείο. Δηλαδή: Πριν κάποιο χρονικό διάστημα που βρισκόταν η φλόγα "εκεί", κάπου αλλού συνέβαινε κάτι άλλο. Ή κάτι προσδοκούσα. Ή κάτι προσπαθούσα. Ή κάτι έσβηνα. Ή κάτι έγραφα. Ή κάτι ένιωθα. Γιατί, ναι, καμιά φορά το παθαίνω κι αυτό. ΟΜΩΣ... αυτό που ανακάλυψα είναι ότι ξαφνικά εμφανίζονται κάποια "αντικβάντα" που έσπρωχναν τα άλλα, τα αυθάδικα, και τα στρίμωχναν σε πιο εξωτερικές στοιβάδες του φλοιού μέχρι του σημείου να τρυπάνε το τοίχωμα του κρανίου μου, να βγαίνουν και να κρύβονται κάπου έξω από αυτό. Ας πούμε στις πτυχώσεις της κουρτίνας οι οποίες τώρα τελευταία επίσης μου μιλούν δηλαδή μου θυμίζουν γεγονότα/σκέψεις/πράξεις/συναισθήματα καθώς η αύρα μου ή κάποιο ανεπαίσθητο ρεύμα τις κάνει να ριγούν.
Η φλόγα όμως λίγο αργότερα γίνεται τόσο έντονη, επίμονη και λαμπρή που τραβάει σαν μαγνήτης τα τραμμένα σε φυγή κβάντα και τα επανατοποθετεί πίσω στη θέση τους.
Κι έτσι, τα εγκεφαλικά μου κβάντα και τα αντίθετά τους, τα μνημοκβάντα (μνημόνια) και τα ληθοκβάντα (ληθόνια) βρίσκονται μονίμως και αενάως σε μια κατάσταση αντιπαλότητας όπου το ένα κυνηγάει το άλλο σε μια εναγώνια προσπάθεια να επικρατήσει το ένα έναντι του άλλου.
Είμαι σε πολύ καλό δρόμο να ανακαλύψω επίσης, εκείνο το σωματίδιο/κουάρκ που δίνει τη δυνατότητα σε αυτά τα αντίθετα μεταξύ τους κβάντα, το μνημόνιο και το ληθόνιο δηλαδή, να τσακώνονται και να τους επιτρέπει να υπερτερεί πότε το ένα και πότε το άλλο ή να παίζουν μεταξύ τους "κρυφτό" και να ταλαιπωρούν και τα δυό τους εμένα. Αυτό το νέο, καθοριστικό για την ύπαρξη των δύο άλλων σωματίδιο, εφόσον το ανακαλύψω τελικά, θα το ονομάσω κρυφτόνιο.
Ως τότε κι εν αναμονή των ανακοινώσεών μου, καταγράφω τις διαπιστώσεις μου με την ελπίδα να οδηγηθώ αντί για το τρελοκομείο σε νέες επιστημονικές λεωφόρους και ν' ανοίξω για την επιστήμη νέους ορίζοντες.
Ωστόσο, τα καταγεγραμμένα έως τώρα στοιχεία μου, είναι επαρκή για να με οδηγήσουν στο παρακάτω συμπέρασμα:
Μνημόνιο vs ληθόνιο σημειώσατε 2. Με διαφορά.
Τα συμπεράσματα δικά σας.

Και όχι, δεν έχω πάρει lysergic acid diethylamide.