Πώς να συνταχθείς μαζί τους;

"Ο Σκεπτόμενος" του Ωγκύστ Ροντέν. Μουσείο Ροντέν, Παρίσι

.

Όλες αυτές τις μέρες παρακολουθώ δημόσια πρόσωπα τα οποία απεχθάνομαι, να αρθρώνουν για μια ακόμη φορά μισαλλόδοξο δημόσιο λόγο και καταστροφική ρητορική.
Πρόσωπα που ουδέποτε ξεστόμισαν έστω μία, ΜΊΑ λέξη για όλα όσα συμβαίνουν στη χώρα μου και τους ανθρώπους της τα τελευταία 5 χρόνια.
Πρόσωπα που δεν καταδέχονται καν να κοιτάξουν ακόμη πιο πίσω, εκεί που βρισκόταν ο ...πρόλογος και να παραδεχτούν τις αιτίες που μας οδήγησαν στο κυρίως θέμα.
Πρόσωπα αμετανόητα που δίνουν συγχωροχάρτι στους αρχιτέκτονες της μετέπειτα πορείας προς την καταστροφή από το 2010 και μετά.
Ακόμη πρόσωπα, δημόσια πρόσωπα, που δεν δίστασαν να βρίσουν με τον χειρότερο τρόπο ανθρώπους αυτής της χώρας όταν τολμούσαν έστω και να υπαινιχθούν πως έχουν διαφορετική άποψη από αυτούς. Με βρισιές αδιανότητες που αφορούσαν ακόμη και το ιερό πρόσωπο της μάνας. Και οι κλακαδόροι να διασκεδάζουν και να δηλώνουν ανερυθρίαστοι πως "btw στο σημείο με τον Πάριο έκλαψαν". Λογικό. Βλέπετε δεν αφορούσε τη δική τους μάνα. Που δεν δίσταζαν να εκτοξεύουν κατηγορίες, να χλευάζουν και να προσβάλλουν χρησιμοποιώντας φράσεις και λέξεις που μόνο η νοσηρή τους φαντασία θα μπορούσε να δημιουργήσει. Λογικό επίσης. Κάποιοι από αυτούς είναι ...συγγραφείς.
Όσο για το πολιτικό προσωπικό που υπηρέτησε πιστά εγκληματικές "πολιτικές" κατ' επιταγήν των διεθνών τοκογλύφων; Τί να πεις πια γι' αυτούς; Αλλά ο.κ. αυτοί κάνουν τη δουλειά τους χρησιμοποιώντας και μάλιστα μ' επιτυχία όλους τους παραπάνω.

Εννοείται πως δεν αναφέρομαι στον απλό κόσμο (εκεί που ανήκω κι εγώ εξάλλου), τους πολίτες που με αξιοπρέπεια και σεβασμό στη διαφορετική άποψη εκφράζουν τη δική τους. Κι όταν αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό (όπως κι εγώ) ακόμη και με φόβο (όπως κι εγώ) την πρωτόγνωρη περίοδο που διανύουμε, εκφράζουν την αγωνία τους (όπως κι εγώ) για την τύχη μας από δω και πέρα και παίρνουν τις αποφάσεις τους.
 
Όχι, δεν αναφέρομαι στους διαδικτυακούς φίλους ή/και τους κανονικούς φίλους που έχουν διαφορετικές απόψεις με αυτές που ενδεχομένως έχω εγώ. Κι ας είναι μερικοί από αυτούς χειροκροτητές των παραπάνω δημόσιων και πολιτικών προσώπων. Κι ας εκφράζονται υπό το κράτος οργής και όχι κριτικής μόνο και μόνο επειδή η προσωπολατρεία για κάποια μοιραία πολιτικά πρόσωπα τους τυφλώνει.
Ούτε αναφέρομαι σε εκείνους που δηλώνουν ωμά πως θα χειροδικήσουν αν βρεθεί μπροστά τους κάποιος "αντίπαλος" και πως θα τον πατήσουν κάτω σαν σκουλήκι.
Αλλά ούτε σε αυτούς που γράφουν (και πιστεύουν) διθυράμβους για τη Λαγκάρντ και θεωρούν πιο έλληνα κι από τους έλληνες τον Γιουνγκέρ (ή όπου σκατά αλλού τονίζεται). Ή σε αυτούς που ολημερίς κι ολονυχτίς βρίζουν γίδια/βόδια/πυρότουβλα/μαλάκες τους ...αντιφρονούντες. Όχι ούτε καν σε αυτούς αναφέρομαι.
Αλλά ρε φίλε... πώς να συνταχθώ μαζί τους;