Let's talk about POE-try... Let's talk about the Raven.

Προσπαθώντας να οργανώσω το μυαλό μου και το σπίτι μου, άρτι αφιχθείσα από ιουλιανές διακοπές δύο εβδομάδων, επιδόθηκα σε τί άλλο; Δουλειές του σπιτιού και σχέδια για το ...μέλλον.
Αυτές οι διακοπές που έκανα είναι από εκείνες τις διακοπές-που-δεν-έχεις-τί-να-διακόψεις αφού η τραπεζική αργία έφερε πολύ σύντομα και τη γραφιστική αργία. Όμως επειδή ουδέν κακόν αμιγές καλού μετά από 20 ολόκληρα χρόνια οι διακοπές μας έγιναν Ιούλιο μήνα!!! (Βέβαια καλύτερα το κακό που μας βρήκε ας έλειπε κι ας μην ξαναθυμόμουνα ποτέ πώς είναι να ...διακόπτεις Ιούλιο. Γιατί καλύτερα να έχεις κάτι να διακόψεις κι ας είναι και τον Αύγουστο).
Άλλη αίσθηση τελικά, υπέροχη, που αν δεν υπήρχε η συγκεκριμένη μνημονιακή περιρρέουσα ατμόσφαιρα στην οποία όλοι είμαστε χωμένοι με τα μπούνια, θα ήταν από τα καλύτερα χρονικά διαστήματα που έχω περάσει.
Στο σημείο αυτό να μην ξεχάσω να ευχαριστήσω και γραπτώς τα αγαπημένα συγγενικά πρόσωπα που μας παραχώρησαν (για τρίτη φορά παρακαλώ) το ωραιότατο και πάρα πολύ ωραίο εξοχικό σπιτάκι τους στην Λευκάδα. Να είναι καλά οι άνθρωποι.
Επέστρεψα λοιπόν στη ζοφερή πραγματικότητα και θέλοντας να ξεφύγω ...κάπως από αυτήν, όπως είπα και στην αρχή, το 'ριξα στο νοικοκυριό. Δεν το ήθελα, σας ορκίζομαι, αλλά διαπίστωσα πως η βεράντα μου και τα φυτά μου ήταν μέσα στη στάχτη από τις πρόσφατες κοντινές πυρκαγιές στη Μαλακάσα και στον Κουβαρά.
Κι αυτό με στενοχωρούσε πολύ οπότε ...εμπρός λοιπόν καλά μου χέρια... κι έπιασα δουλειά. Αφού έπλυνα βεράντα και όλα τα φυτά, μετά σκούπισα τα πολλά νερά από πάνω τους φυλλαράκι φυλλαράκι (φίκου βενζαμίνου συμπεριλαμβανομένου). Τί Ζάναξ και μαλακίες; Αυτό κι αν ήταν ...plant therapy.
Αλλά τα "καλά νέα" συνεχίστηκαν μέσω της ποίησης και της μουσικής γιατί αφού τα 'κανα όλα ν' αστράφτουν έπεσα εντελώς τυχαία, τύπου το ένα φέρνει το άλλο, πάνω στο όχι και πολύ γνωστό (τουλάχιστον σε μένα) άλμπουμ του Lou Reed "THE RAVEN". Tο οποίο και σας παραθέτω ολόκληρο εδώ: Lou Reed, the Raven. 
Διότι ως γνωστόν... δουλειά δεν είχε η διαβόλισα ετυραννούσε τα παιδιά της (εκτός από τους φίκους της).

Ο Reed εμπνεύστηκε τον τίτλο αλλά και το περιεχόμενο του άλμπουμ από το εκπληκτικό ποίημα του αυτοκαταστροφικού Edgar Allan Poe "The Raven" (το Κοράκι) που δημοσιεύτηκε στις 29 Ιανουαρίου του 1845: 

Once upon a midnight dreary, while I pondered, weak and weary,

Over many a quaint and curious volume of forgotten lore—

While I nodded, nearly napping, suddenly there came a tapping,

As of some one gently rapping, rapping at my chamber door.

“’Tis some visitor,” I muttered, “tapping at my chamber door—

  Only this and nothing more.” 

....................

...διαβάστε ολόκληρο το πρωτότυπο ποίημα εδώ: The Raven, by Edgar Allan Poe αλλά και το ποίημα στην καλύτερη, κατά τη γνώμη μου, μετάφραση που βρήκα:

ΜΙΑ φορά, τα μεσάνυχτα τα σκοτεινά, αδύναμος και αποκαμωμένος καθώς συλλογιζόμουν,

πάνω σε ένα πολύ ασυνήθιστο και περίεργο τόμο απολησμονημένης γνώσης,

έγειρα το κεφάλι, ίσα που μ' έπαιρνε ο ύπνος· τότε έξαφνα, έρχεται ένας ανάλαφρος σιγανός χτύπος,

όπως όταν κάποιος χτυπάει ευγενικά την πόρτα του δωματίου μου.

«Κάποιος επισκέπτης θα είναι» μουρμούρισα «που χτυπάει την πόρτα του δωματίου μου—

Μόνο αυτό και τίποτα παραπάνω».

....................

...διαβάστε ολόκληρη τη μετάφραση εδώ: Το Κοράκι, του Έντγκαρ Άλλαν Πόε 

Και σαν μπόνους ακούστε μια μεγαλειώδη απαγγελία του συγκεκριμένου ποιήματος από τον εξαιρετικό ηθοποιό James Earl Jones εδώ: The Raven, read by James Earl Jones

Σας παρακαλώ διαβάστε και δείτε τα παραπάνω λινκς και σας διαβεβαιώ ότι σας περιμένει ένα απολαυστικό ταξίδι με σταθμούς στην ποίηση, τη μουσική και την ερμηνεία μια που η ζωή, ευτυχώς, συνεχίζεται.
Αν δεν μείνετε ευχαριστημένοι θα πάρετε τα ..."λεπτά" σας πίσω ακούγοντας ελαφριά μουσική και τραγούδια στους "μουσικούς σωλήνες" που βρίθουν στο διαδίκτυο.

Μέσα εκεί λοιπόν, στο άλμπουμ, υπάρχουν διαμαντάκια τραγουδιστικά (μελοποιημένα ποιήματα στην ουσία) αλλά και διαμαντάκια φωνητικά όπως το Hop Frog με τον David Bowie καθώς και διαμάντια απαγγελίας πολλών καρατίων από τον Willem Dafoe, την Elizabeth Ashley και άλλους. Το ποίημα που απαγγέλουν, με καταπληκτική και ατμοσφαιρική μουσική σύνθεση/υπόκρουση, είναι, τολμώ να πω, συνδημιουργία του Reed με τον αγαπημένο του συγγραφέα/ποιητή αφού περιλαμβάνει και στίχους που δεν ανήκουν στο συγκεκριμένο πρωτότυπο ποίημα.
Ο Reed (κι από τούδε κι εφεξής και εγώ) παθιασμένος με τον Poe δημιούργησε ένα εντελώς θεατρικό κατά τη γνώμη μου άλμπουμ βασισμένο στο έργο, συγγραφικό και ποιητικό, του ποιητή το οποίο περιλαμβάνει τί άλλο; Διαμάντια. Μη λέμε τα ίδια.
Ανάμεσά τους μια εκπληκτική "διασκευή" του πασίγνωστου Perfect Day που το αποδίδει ιδιόμορφα κι εντελώς "ατμοσφαιρικά" ο Antony Hegarty.
Η αλήθεια είναι πως μου πήρε κάμποσες ώρες για να ανακαλύψω, ακούσω, δω και οργανώσω το υλικό αυτό αλλά άξιζε τον κόπο και είμαι πολύ ευχαριστημένη γι' αυτό το ταξίδι.
Κι επειδή οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ της κινηματογραφικής τέχνης ή τεχνικής δεν αφήνουν τίποτα να πάει χαμένο, κάθε αριστούργημα οποιασδήποτε μορφής τέχνης που σέβεται τον εαυτό του οφείλει να μεταφέρεται και στη μεγάλη οθόνη. Οπότε για να συμπληρώσω το "διαΣτροφικό" μενού αυτού του ταξιδιού θα δω στο προσεχές μέλλον και την ταινία "THE RAVEN" σε ΌΛΕΣ τις εκδοχές της. Του 1963, του 1994 αλλά και του 2012. ΌΛΕΣ.

Καλά να περνάτε... όσο γίνεται... and nothing more...