Δε Big ...Mπαμ Theory

Όλα ξεκίνησαν - λέει - με ένα μεγάλο Μπαμ. Τί ήταν τώρα αυτό που έσκασε και δημιούργησε τα πάντα όλα, κανείς δεν ξέρει. Από αυτό το Μπαμ όμως δημιουργήθηκαν κι αυτά που "βλέπουμε" κι αυτά που ξέρουμε ενώ δεν τα βλέπουμε αλλά κι αυτά που δεν βλέπουμε κι ούτε καν τα βάζει ο νους μας. Οι επιστήμονες τώρα πια έχουν βρει τρόπους να γυρίζουν πίσω στο χρόνο και κάποια στιγμή, πού θα πάει, θα φτάσουν και στην αρχή αρχή της δημιουργίας των πάντων και θα το ανακαλύψουν. Από το πρώτο αυτό Μπαμ και μετά η ιστορία είναι πλέον γνωστή. Εκείνο που δεν είναι γνωστό είναι πώς δημιουργήθηκε αυτό που έσκασε και τί υπήρχε προτού δημιουργηθεί και προτού σκάσει.
Πάντως κάτι μου λέει πως σε αυτό το ταξίδι προς τα πίσω οι επιστήμονες δεν συνάντησαν τον θεό μεταμφιεσμένο σε "χωροχρονική μοναδικότητα" (time space singularity) αλλά την αρχή όλων όσων γνωρίζουμε σήμερα που η αρχή αυτή προκύπτει από ένα τέλος αυτών που δεν γνωρίζουμε (ακόμη) και που κι αυτό με τη σειρά του προήλθε από μια άλλη αρχή. 
Όσο πιο πίσω κι αν πάμε τελικά, βήμα βήμα κι από μπαμ σε μπαμ, πιθανότερο να διαπιστώσουμε πως κινούμαστε πάνω σε έναν τροχό. Της τύχης ή της ατυχίας, δεν έχει γίνει γνωστό ακόμη. Ή πως κυλάμε αγκαλιά με μια ρόδα που κινείται αενάως στο κενό. Ή στο βρόντο. Ούτε αυτό έχει γίνει γνωστό ακόμη.
Όπως και να 'χει αυτός ο υποτιθέμενος χρονοτροχός ή χρονορόδα αποτελείται από κόμπους που δεν είναι τίποτα περισσότερο από εναλλασσόμενα μπαμ και σιωπές. Ένα μπαμ για κάθε αρχή και μια σιωπή για κάθε τέλος. Μια σιωπή που καραδοκεί για να σπάσει ώστε να αποτελέσει έναν ακόμη κόμπο (ή κρίκο) στην αλυσίδα της δημιουργίας ή της δημιουργικότητας του χρόνου.  
Ο Τ.Σ. Έλιοτ στο υπέροχο ποίημά του "Οι κούφιοι άνθρωποι" φαντασιώνεται τον κόσμο (μας) να τελειώνει μ' έναν λυγμό. Όπως ακριβώς ταιριάζει σε κάτι μεγαλειώδες. 
Που σημαίνει πως όλα ξεκίνησαν από ένα δάκρυ που κύλησε από τον οφθαλμό ενός κόσμου που ήξερε πως καταστρεφόταν για να δώσει τη θέση του σε κάτι καινούργιο. 
Ένα δάκρυ λοιπόν έκανε το μεγάλο Μπαμ.

Λένε πως δεν μπορούμε να μετρήσουμε πόσα μεγάλα Μπαμ έχουν γίνει σ' αυτό το μικρό κομμάτι γης που το πατούν περίπου 10 εκατομύρια άνθρωποι.
Δίκιο έχουν. Μακρόσυρτες σιωπές, ύπουλες μα περιεκτικές ενός λυγμού που περιμένει να ξεσπάσει. Όπως κι εμείς περιμένουμε... αυτό που κάποια στιγμή θα ξεσπάσει να είναι το μεγάλο Μπαμ. Το Μπαμ-σταθμός. Ή αφετηρία.

Between the desire
And the spasm
Between the potency
And the existence
Between the essence
And the descent
Falls the Shadow For Thine is the Kingdom

For Thine is
Life is
For Thine is the

This is the way the world ends
This is the way the world ends
This is the way the world ends
Not with a bang but a whimper.

T(homas) S(tearns) Eliot (1925), The Hollow Men (απόσπασμα)

(Αν θέλετε να διαβάσετε ολόκληρο το ποίημα στο πρωτότυπο πατήστε εδώ)


Ανάμεσα στον πόθο
και στο σπασμό
Ανάμεσα στη δύναμη
και στην ύπαρξη
Ανάμεσα στην ουσία
και στην κάθοδο
Η Σκιά πέφτει

                    Ότι Σου εστίν η Βασιλεία

Ότι Σου εστίν
Είναι η ζωή
Ότι Σου εστίν η

Έτσι τελειώνει ο κόσμος
Έτσι τελειώνει ο κόσμος
Έτσι τελειώνει ο κόσμος
Όχι με ένα βρόντο μα μ' ένα λυγμό.

Τ. Σ. Έλιοτ (1925), Οι κούφιοι άνθρωποι (απόσπασμα)
Μετάφραση: Γιώργος Σεφέρης

(Αν θέλετε να διαβάσετε ολόκληρο το ποίημα στα ελληνικά πατήστε εδώ)
Αν θέλετε ν' ακούσετε τον ίδιο τον ποιητή ν' απαγγέλει το ποίημα αυτό δείτε το παρακάτω βίντεο).