Stand by me

My dear reader from...
Russia, Ukraine, Holland, Germany, USA, Italy, Cyprus, France, Great Britain, Belgium, Sweden and Latvia ...
You might had a good reason to be bothered to upload so many times these pages where I write my thoughts and my concerns.
Now I address personally to you, you, you and you. As far as my meager knowledge of digital technology allow me, you rather read the Greek texts using automatic translation. But do not hurry to "leave this page" because after reading the first rows you understood that you haven't found here what you're looking for. Stay a while with us. We need you. Just a few minutes of your time.
If you want so....

My distant friends from Holland, I want to tell you that here in our country, we are at the foot of a towering mountain that we have to climb, but even with the latest electronic binoculars, we can't see the top. For those who live ​​further north, can you see something more than we can see? Could you give us a helping hand? I need your help for a good cause. But this you know, it's not about me. (We know that we won't  be able to reach the top anytime soon but if we did a first steep step it would be a good start. But they have to let us do so. Because now we are tied with ropes and they are ready to pull us backwards.)

You, my Italian friends, so close to us, we really need you in these difficult times. If you ever met a Greek soul will know how the souls of the rest of us are. Our own. We might be different but we are equal. You have souls, so do we.

You, who live in Germany, I don't know who you are, although I suspect. This task is even more difficult for you. But you might be more helpful than others.

My American friend, in difficult times when needed we "became Americans", felt your pain and cried with you. And if an abyss separated us from the policy of your government, we never had anything to divide us. Now we want you to become a Greek, and to stand in solidarity, because solidarity is the only weapon we have for addressing the attacks of those who have power in their hands.

And the rest of you, you know well that in your difficult times we were beside you. Next to each  humble, oppressed, conquered, plundered and wronged. Now it's your turn to get even. Just kidding .. You are not obliged to do so ... but your voice is quite useful.

Here in Greece we have suffered badly, and before you rush to say that we pay for our past sins, I will tell you that it is an unthinkable heavy price for sins, that NOT all of us committed. In fact, most citizens of this country have nothing to do with what they are accused for. The pathologies of modern Greek society were created on purpose. I admit my fault for tolerance on bad policies, and I also admit my fault that I didn't try harder to make other people understand what I understood a little earlier. But from this "mistake" up to the point all of us to be punished in this cruel way, don’t you think there's a huge distance? Before you rush to leave this page considering it’s not concerning you, because you believe that "the Greeks always made the wrong choices" and blaming us for not being what others expected for us to be, just think for two minutes what do you mean by saying "the Greeks". All Greeks? Some Greeks? The Greek politicians or some other Greeks? Decide and tell them by name. Because Greek is the prime minister and the minister of finance, Greeks are the homeless, Greeks are the retired people and the employed ones, the doctor and the lawyer and the merchant and the translator and the journalist, and an actor and a singer and a graphics designer. Think of all the Greeks you know, either because they live in your home country or through your friends and acquaintances in Greece, have anything to do with what some of you mean when saying so easily "you Greeks?"

Here in Greece we are no longer free and we live in an occupied country. An unprecedented occupation and that’s why it took us so long to understand what exactly has happened. The politicians put the blame on us so we began to pity ourselves just as they were preparing to “attack” in our lives, our income, our health and education. Our European "friends" and “partners” did exactly the same. Now we are squeezed, humiliated, since they prepared an intolerable life for us, we lost resources, and our very soul and courage have been wounded as we are now ready to bankrupt. Mr. Schaeuble said so without being ashamed, as we never expected someone european could do so. And yes, I did not write accidentally "europe" with the lowercase "e" because THIS europe does not deserve to have a capital "E" letter.

I’m asking you to get interested to what's happening in this country, have your own opinion, share it with us, tell others that we want your solidarity and support for the first time after the restoration of democracy in 1974. Ask yourself, do we deserve all this? Do we deserve such punishment?
The new Greece is over, those who exercise this barbaric power over us want to take it all from the beginning. War, civil war, political unfreedom, dictatorship, and so on. Will we let them do so? As you are already informed by the media, the news and images that make their way round of the world, for our government we are nothing more than annoying cockroaches that can be executed by any possible means. They finally want to get rid of us.

But if they understand that we are not alone, then it will possible for us to stop them.

Dear friends who already left the page, it’s ok.

For you who stayed, there are more things about us so click http://9gag.com/gag/2681884

Stand by me!

Αναγνώστρια κι αναγνώστη μου από...
τη Ρωσία, την Ουκρανία, την Ολλανδία, τη Γερμανία, τις ΗΠΑ, την Ιταλία,
την Κύπρο, τη Γαλλία, τη Μεγάλη Βρετανία, το Βέλγιο, τη Σουηδία και τη Λεττονία...
Κάποιο λόγο θα είχες για να μπεις στον κόπο να ανεβάσεις τόσες φορές
τις σελίδες όπου γράφω τις σκέψεις μου και τους προβληματισμούς μου.
"Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική, το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου" (Οδυσσέας Ελύτης). Αυτήν την γλώσσα ξέρω, αυτήν εμπιστεύομαι,
σ' αυτήν και θα σου γράψω. Και θα απευθυνθώ προσωπικά σε σένα, σε σένα, σε σένα και σε σένα. Όσο μου επιτρέπουν οι πενιχρές μου γνώσεις περί της ψηφιακής τεχνολογίας μάλλον είσαι έλληνας κάτοικος εξωτερικού οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα με τη γλώσσα. Θα συνεννοηθούμε μια χαρά. Αν όμως δεν είσαι συμπατριώτης μου αλλά για τους δικούς σου λόγους επιχειρήσεις αυτόματη μετάφραση, μη βιαστείς να "εγκαταλείψεις τη σελίδα" επειδή από τις πρώτες αράδες θα έχεις καταλάβει πως εδώ δεν θα βρεις αυτό που ψάχνεις. Μείνε λίγο στην παρέα μας. Σε χρειάζομαι. Λίγα λεπτά από το χρόνο σου.
Αν θέλεις....

Εσένα μακρινή μου φίλη "μικρή Ολλανδέζα", μπορεί να σε πίκρανα, αλλά παραδέξου το με πίκρανες κι εσύ. Άλλη ώρα όμως αυτά. Έχουμε χρόνο. Τώρα βρισκόμαστε, εμείς εδώ σ' αυτή τη χώρα, στους πρόποδες ενός πανύψηλου βουνού που έχουμε να το ανέβουμε, όμως ακόμα και με τα τελειότερα ηλεκτρονικά κιάλια, κορυφή δεν βλέπουμε. Εσύ που βρίσκεσαι πιο βόρεια μήπως μπορείς να δεις κάτι παραπάνω; Μήπως θα μπορούσες να έδινες ένα χεράκι; Θέλω το χέρι σου, έχω καλό σκοπό. Δεν πρόκειται όμως για μένα... ξέρεις. (Ξέρουμε πως δεν θα μπορέσουμε σύντομα να φτάσουμε την κορυφή όμως αν κάναμε το πρώτο ανηφορικό βήμα θα ήταν μια καλή αρχή. Αλλά θα πρέπει να μας αφήσουν. Γιατί τώρα μας έχουν ζώσει με σχοινιά κι είναι πανέτοιμοι να μας τραβήξουν προς τα πίσω).

Εσύ, "γλυκιά Ιταλίδα", δεν ξέρω αν θα προκάμεις να κάνεις και πολλά, αφού επιστρέφεις στην πατρίδα, εσύ θα τα ζήσεις από κοντά όμως ελπίζω κι εύχομαι, τόσο καλό παιδί που ξέρω πως είσαι, να έχεις ήδη αφήσει το σημάδι σου στη χώρα που σε σπούδασε και σε έζησε 15 τόσα χρόνια. Μαζί μ' ένα γλυκό φιλί και ένα "αριβεντέρτσι" που θα πεις στους φίλους σου τους Ιταλούς πες τους πόσο τους χρειαζόμαστε τώρα που περνάμε δύσκολα. Μίλησέ τους για μας. Αν έχουν δει την δική σου ψυχή θα ξέρουν πώς είναι των υπολοίπων. Οι δικές μας. Γιατί είμαστε διαφορετικοί αλλά είμαστε και ίσοι. Ψυχή αυτοί, ψυχή εσύ, ψυχή κι εγώ.

Εσύ που ζεις στη Γερμανία δεν ξέρω ποιός ή ποια είσαι, αν και υποψιάζομαι. Εσύ κι αν έχεις δύσκολο έργο. Εσύ κι αν μπορείς να βοηθήσεις. Κι εσείς οι υπόλοιποι ξέρετε καλά πως σε οποιαδήποτε δύσκολη στιγμή που σας αφορούσε εμείς ήμασταν δίπλα σας. Δίπλα σε κάθε ταπεινό και καταφρονεμένο, καταπιεσμένο, κατακτημένο, λεηλατημένο κι αδικημένο. Ε τώρα ήρθε η σειρά σας να πατσίσουμε. Αστειεύομαι.. δεν είστε καθόλου υποχρεωμένοι... είναι πολύ χρήσιμη όμως η φωνή σας.

Εδώ στην Ελλάδα έχουμε υποστεί τα πάνδεινα και προτού βιαστείτε να πείτε ίσως κάποιοι ότι πληρώνουμε αμαρτίες του παρελθόντος θα σας απαντήσω ότι είναι αδιανόητα βαρύ το τίμημα για αμαρτίες που δεν τις κάναμε όλοι. Για την ακρίβεια οι περισσότεροι πολίτες αυτής της έρμης χώρας καμία σχέση δεν έχουν με όσα αδιακρίτως κι επιπόλαια τους κατηγορούν. Οι παθογένειες της νεοελληνικής κοινωνίας δημιουργήθηκαν βάσει σχεδίου. Αυτή η νεοελληνική κοινωνία σε κοινωνικοπολιτικούς όρους πιο πολύ μοιάζει με μόρφωμα, με όρους χειροτεχνίας όμως το κέντημα που τώρα κοντεύει να τελειώσει αποτελεί υπόδειγμα δεξιοτεχνίας στην υφαντική τέχνη. Το παραδέχομαι φταίω για την ανοχή μου, φταίω που δεν προσπάθησα περισσότερο να κάνω κι άλλους να καταλάβουν αυτό που λίγο νωρίτερα είχα καταλάβει εγώ. Αλλά από αυτό το "λάθος" μέχρι την τιμωρία με αποκεφαλισμό δε νομίζετε πως υπάρχει μια τεράστια απόσταση; Προτού βιαστείτε να εγκαταλείψετε τη σελίδα θεωρώντας πως δεν σας αφορά γιατί "οι έλληνες ετούτο... και οι έλληνες το άλλο" κάντε τον κόπο να σκεφθείτε δυο λεπτά τί εννοείτε όταν λέτε "οι έλληνες". Όλοι οι έλληνες; Κάποιοι έλληνες; Οι έλληνες πολιτικοί ή μήπως κάποιοι άλλοι έλληνες;; Αποφασίστε και πείτε τους με το όνομά τους. Αυτοί ή εκείνοι, εκείνοι ή οι άλλοι. Γιατί έλληνας είναι κι ο Βενιζέλος, έλληνας κι ο άστεγος, έλληνας ο συνταξιούχος αλλά κι ο μισθωτός, κι ο γιατρός κι ο δικηγόρος κι ο έμπορος κι ο μεταφραστής κι ο δημοσιογράφος, κι ο ηθοποιός κι ο τραγουδιστής κι ο γραφίστας. Σκεφτείτε, όλοι οι εργαζόμενοι άνθρωποι που γνωρίζετε εμμέσως ή αμέσως εδώ στην πατρίδα μας είναι αυτό που εννοείτε όταν με τόση ευκολία κάποιοι από εσάς λένε "εσείς οι έλληνες";

Εδώ στην Ελλάδα πια δεν ζούμε ελεύθερα αλλά σε μια κατεχόμενη χώρα. Μια ιδιότυπη κατοχή που δεν έχει προηγούμενο γι' αυτό και αργήσαμε τόσο πολύ να καταλάβουμε τί ακριβώς έχει συμβεί. Μας έπεισαν ότι φταίμε κι αρχίσαμε το αυτομαστίγωμα κι όσο εμείς οικτίραμε τους εαυτούς μας εκείνοι ετοιμάζονταν όπως ακριβώς έκαναν και οι ευρωπαίοι "φίλοι" μας. Τώρα που μας ξεζούμισαν, μας ταπείνωσαν, μας ετοίμασαν μια ανυπόφορη ζωή, μας στέρησαν τους πόρους μας, την ψυχή και το κουράγιο μας, τώρα αυτοί είναι έτοιμοι για την χρεοκοπία μας. Το δήλωσε ο Σόιμπλε τόσο ξεδιάντροπα όσο δεν περίμενα ποτέ ότι άνθρωπος της ευρώπης θα μπορούσε να το κάνει. Και ναι, δεν έγραψα κατά λάθος "ευρώπη" με πεζό το "ε" γιατί αυτή η ευρώπη δεν αξίζει να έχει κεφαλαίο το αρχικό της.

Ενδιαφερθείτε για ό,τι συμβαίνει στη χώρα μας, σχηματίστε τη δική σας γνώμη, ανταλλάξτε την μαζί μας, πείτε την και σε άλλους, θέλουμε την αλληλεγγύη σας και τη συμπαράστασή σας για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση. Αναρωτηθείτε, τα αξίζουμε όλα αυτά; Μας αξίζει τέτοια τιμωρία; 
Η μεταπολιτευτική Ελλάδα έχει τελειώσει, αυτοί που ασκούν αυτή τη βάρβαρη εξουσία επάνω μας θέλουν να το πάρουν από την αρχή. Πόλεμος, εμφύλιος, πολιτική ανελευθερία, δικτατορία, λογοκρισία, διώξεις, ένας "σωτήρας" από το ένα κόμμα που θα τον διαδεχτεί ένας "σωτήρας" από το άλλο! Θα τους αφήσουμε; Όπως θα έχετε ήδη μάθει από τις ειδήσεις και τις εικόνες που κάνουν τον γύρο του κόσμου, γι' αυτούς δεν είμαστε τίποτε περισσότερο από ενοχλητικές κατσαρίδες που μ' ένα "ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε"
θ' απαλλαγούν από εμάς οριστικά.

Αν όμως καταλάβουν πως δεν είμαστε μόνοι μας μπορεί να τα καταφέρουμε και το κακό να σταματήσει εδώ.

Αγαπητέ φίλε ή φίλη που έχεις εγκαταλείψει τη σελίδα, καλή καρδιά.

Εσύ που έμεινες;

Λίγα λόγια για μας click http://9gag.com/gag/2681884

Η αδιανόητη χωρητικότητα μιας νιφάδας χιονιού

Από το λευκό πουά παράθυρο της κουζίνας μου κοιτάζω το εξωτερικό περιβάλλον. Η ησυχία του με αναγκάζει να στρέψω το βλέμμα στο ρολόι. Πράγματι είναι 8.00 το πρωί. Πολύ νωρίς (ακόμα) για εμένα, πολύ αργά 
γι' αυτήν την ησυχία. Βγήκα στη βεράντα μου για επιβεβαίωση της υποψίας μου που τη δημιούργησαν my window's moving white dots. 

Ω ναι χιονίζει. Όλα σχεδόν λευκά άστραφταν ξανοίγοντας κατά μερικούς τόνους το γκρίζο του ουρανού και της ψυχής μου. Και φυσικά συγκλονιστικά ήρεμα. 
Αχ αυτή η απίστευτη, εξωπραγματική ηρεμία του χιονιού. Που δεν ακούγεται τίποτα απολύτως. Και θέλεις να την απολαύσεις όσο πιο πολύ μπορείς γιατί σε λίγο θα αρχίσουν τα ηχητικά εφέ «κρίτσι κρίτσι» από τους γειτόνους σου που θα βγουν να τσαλακώσουν το λευκό σεντόνι, αποβραδίς καλοστρωμένο πάνω στο δρόμο. Να μείνεις εκεί μέχρι να κοκκαλώσεις οπότε θα αποτελέσεις κι εσύ μέρος αυτού του σκηνικού. Ως γλυπτό πάγου !! Έτοιμο να προσφέρει ένα κομματάκι του στο Martini του Τζωρτζ Κλούνεϊ. 

Ευτυχώς σ’ αυτή την άκρως επικίνδυνη στιγμή ήρθαν έγκαιρα άλλα σωτήρια ηχητικά εφέ – αψού αψού – να μου θυμίσουν ότι ο Κλούνεϊ είναι πολύ μακρυά και καλύτερα να μπω σπίτι μου να ντυθώ καλά και να βγω στο δρόμο να ενώσω τα δικά μου «κρίτσι κρίτσι» με των άλλων. 

Το χιόνι μπορεί να κάλυψε την Ελλάδα αλλά όχι τα γεγονότα που τρέχουν αμείλικτα και μας προσπερνούν κατά ριπές, παγωμένη καταστροφική λαίλαπα που ισοπεδώνει τις ζωές μας στο διάβα της. Αυτές τις ζωές, που σαν το "κέντημα της γιαγιάς", αυτό που ήταν must να μην ξεχωρίζει η καλή απ' την ανάποδη, κάποιοι, στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, λεπτοδούλεψαν μετατρέποντάς τες σε πολυδαίδαλες δομές αγκιστρωμένες στην πέργκολα της ψεύτικης ευδαιμονίας μας. Ανθρώπινοι κισσοί, χωρίς όμως την ομορφιά τους, που με τις βεντουζίτσες που αποκτήσαμε χάρη στην επιδεξιότητα που τους επιτρέψαμε να αναπτύξουν στο τομάρι μας, γραπωθήκαμε εκεί κι όταν τα ανοίγματά της μίκραιναν και μίκραιναν ώστε να γίνουν ένα αόρατο dot matrix, μπλεχτήκαμε, μια κουκίδα εδώ και μία παρακάτω. Ένα πλέγμα που άλλοι το τινάζουν, το διπλώνουν, το απλώνουν, το τεντώνουν, το ζαρώνουν, κι όσοι βρίσκονται εγκλωβισμένοι εκεί, όλοι για έναν, κι ένας για όλους. Speechless stood still dots. Σε απλά ελληνικά "στρατιωτάκια, αμίλητα, ακούνητα κι αγέλαστα" ενός στρατού που δεν γνωρίζουμε τον ιδρυτή, τον αρχηγό, τον σκοπό και την χρησιμότητά του. 

Το χιόνι λοιπόν έπεφτε ασταμάτητα κι εγώ σε πολλαπλές στρώσεις, δυσκίνητη αλλά ζεστή βγήκα στο δρόμο να περπατήσω το σχεδόν χιλιόμετρο που χωρίζει το σπίτι από τη δουλειά μου με τις απαραίτητες στάσεις, φούρνος οπωσδήποτε και φαρμακείο κατ' εξαίρεσιν. Στη διάρκεια της διαδρομής μου αρκετά αυτοκίνητα πέρασαν από δίπλα μου αφού η ώρα ήταν πια 9.00 δηλαδή ώρα αιχμής για τους συνοικιακούς δρόμους. Οι νιφάδες του χιονιού, αν και πανάλαφρες τηρούσαν ευλαβικά τη νευτώνεια φυσική περισσότερο λόγω της συσσωρευμένης ταχύτητας εξαιτίας της μακρινής διαδρομής τους, παρά λόγω του βάρους τους. Αλλά μπορεί και να μην είναι αυτός ο λόγος της κάθετης πορείας τους προς το οδόστρωμα και της πρόσκαιρης ανάπαυσής τους σε αυτό προτού έρθει το προδιαγεγραμμένο τέλος τους υπακούοντας σε άλλους φυσικούς νόμους που αφορούν την θερμότητα, την πυκνότητα, την υφή και την αλληλεπίδρασή τους με το υπόλοιπο περιβάλλον.

Στην πορεία τους προς την γήινη επιφάνεια οι νιφάδες του χιονιού είναι αυτές που απορροφούν τους ήχους που συναντούν. Ανοίγουν τα δεκάδες μικρά στοματάκια που διαθέτει η κάθε μία τους και καταπίνουν οποιονδήποτε θόρυβο βρεθεί στον διάβα τους. Αυτοί οι ήχοι, που χάρη στο δικό τους βάρος, το χιόνι φαίνεται να υπακούει στους νόμους της βαρύτητας, παραχωρούν τη θέση που εγκαταλείπουν αναγκαστικά, στο αντίθετό τους το οποίο δημιουργεί ένα διεισδυτικό πλέγμα ησυχίας απίστευτα εκκωφαντικής που καλύπτει τις υπάρξεις μας από το λαιμό και κάτω. Οι δε ασώματες κεφαλές μας προεξέχουν και χάρη στη μηχανική του λαιμού στρέφονται απορημένες πότε δεξιά και πότε αριστερά, κοιτάζοντας αμήχανα η μία την άλλη και ρωτώντας με τα μάτια "πώς φτάσαμε ως εδώ"!! Την απάντηση σε αυτό το ερώτημα όπως και πάρα πολλά άλλα καλείται τώρα να καλύψει το χιόνι. Αλλά ως πότε θα χιονίζει;