Η Θεωρία των Πορδών

Εν εξάλλω καταστάσει παρακολουθούσα τα αποτελέσματα των εκλογών στις οποίες ανθρωπάκια - μπαταρίες (με άδεια "εξόδου") κι ανθρωπάκια - μηχανές (με άδεια άνευ αποδοχών) είχαν μόλις ψηφίσει για τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης, τη στιγμή που άλλα ανθρωπάκια ούτε καλύτερα ούτε χειρότερα αλλά πάντως διαφορετικά (άνευ αποδοχών και αυτά) έτρεφαν ελπίδες φλούδες - έτοιμες να τις πατήσουν και να φάνε τα μούτρα τους - ότι κάποια στιγμή θα γίνουν και κανονικές εκλογές στις οποίες θα ψήφιζαν επιτέλους την κυβέρνηση της αρεσκείας τους. Εν αμφιβόλω τεθέντων των αποριών μου για το τί μέλλει γενέσθαι από την επαύριον κιόλας κατέληξα στο κρεβάτι μου, ξυπνώντας έπειτα από λίγο, νομίζοντας πως κλέφτες είχαν μπει στο σπίτι μου και με μαχαίρωναν στην κοιλιά. Κλέφτες δεν υπήρχαν - εκτός από αυτούς που ήδη είχαν υφαρπάξει την "ψήφο του λαού" αλλά αυτό δεν το λες ακριβώς κλοπή, το λες "έλα και φέρε". Πονούσα όμως φρικτά στην κοιλιά μου, μαχαιριά δεν υπήρχε ούτε άλλα εξωτερικά σημάδια βίας αλλά και εκ του πολλαπλού κι επαναλαμβανόμενου ανά δίωρον αποτελέσματος κατάλαβα ότι επρόκειτο για βαρειά κι επώδυνη δηλητηρίαση. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ κι αποφάσισα να παραιτηθώ των προσπαθειών μου και ν' ασχοληθώ με το παναγαπημένο μου θέμα που αφορά τα μυστήρια του κόσμου ...γενικώς. Το μυστήριο της δημιουργίας του, το μυστήριο της μεγέθυνσής του, της επιταχυνόμενης διαστολής του, του περιεχομένου που γνωρίζουμε και το λέμε άστρα, πλανήτες, γη, χώρες, θάλασσες, ανθρώπους, χλωρίδα και πανίδα αλλά και το μυστήριο του μεγαλύτερου μέρους του που δεν γνωρίζουμε την τύφλα μας γι' αυτό κι ως εκ τούτου το λέμε "σκοτεινό".

Όπως συμβαίνει συνήθως στους επιστήμονες έτσι και στους κοινούς θνητούς όπως εγώ, δεν αρκεί μια θεωρία για να ερμηνευτεί ο κόσμος αλλά πάντα πρέπει να υπάρχει κάποιος που θα πρωτοτυπήσει πάση θυσία προκειμένου να χτυπήσει κανά νόμπελ, καμιά επιχορήγηση, ακόμα και καμιά ανακοίνωση σε επιστημονικό περιοδικό που όλο και κάνα λεφτουδάκι θα έφερνε στην τσέπη του. Στη χειρότερη δε των περιπτώσεων δεν θα ήταν άσχημο και κανένα "status" συνοδευόμενο από τα πολυπόθητα πλην όμως κενά χρηματικού αντικρύσματος "like".

Προσωπικώς έχω πειστεί για δύο πράγματα:
1ον ότι υπάρχει αιθέρας και το υποτιθέμενο "κενό" δεν γεμίζει μόνο από το βαρυτικό πλέγμα του χωροχρόνου που συγκρατεί τα επιμέρους στοιχεία του σύμπαντος, αλλιώς δεν εξηγείται αυτή η ακμαιότης σε όλα τα λαμόγια και καθάρματα όπου γης, τα οποία ούτε για μια στιγμούλα δεν χάνουν τις αισθήσεις τους προκειμένου να κάνουμε κι εμείς τη δουλειά μας. Άρα αναπνέουν συνεχώς αιθέρα με μυστηριώδη τρόπο, τέτοιον ώστε να τον στερούν από εμάς τους υπόλοιπους οι οποίοι σε ημιλιπόθυμη αλλά και ημιθανή καμιά φορά κατάσταση περιφερόμαστε ως ζόμπι από διετία σε διετία συνήθως, από τριετία σε τριετία σπανιότερα και τελευταίως ουδέποτε από τετραετία σε τετραετία, επιλέγοντας τον έναν μαλάκα μετά τον άλλον ν' ανακοινώσει απλώς αυτά που θα ανακοίνωνε με την ίδια επιτυχία κάποιος άλλος μαλάκας διαφορετικού χρώματος και διαφορετικού ύψους ενδεχομένως και βάρους.

2ον ότι οι στοιχειώδεις μονάδες του κόσμου μας δεν είναι μονοδιάστατα (αλλά ούτε και τρισδιάστατα) υλικά σωματίδια με την κλασική έννοια του όρου. Για την ακρίβεια είμαι πεπεισμένη πια ότι ο κόσμος αποτελείται από απειροελάχιστα τμήματα αερίων μαζών κάτι σαν αέρια νανοσφαιρίδια που μέσα τους περικλείουν άλλα υπονανοσφαιρίδια τα οποία μόλις υποστούν αεριοκορεσμό διαφεύγουν από τον πρωτογενή πυρήνα τους μέσω απειροελάχιστων κβαντικών τμηματικών διαδικασιών αποδόμησης της ύλης τους και στηριζόμενα σε μια άλλη αρχή, της συνεκτικότητας της ύλης αυτή τη φορά, προσκολλώνται το ένα στο άλλο δημιουργώντας μεγαλύτερα σύνολα στοιχειωδών σωματιδίων, ηλεκτρονίων, ατόμων, μορίων, σωμάτων κ.ο.κ.

Δηλαδή, η βαθύτερη δομή του κόσμου έχει να κάνει με κάποιος είδος ...πορδών. Όπως τα γράμματα είναι τα δομικά υλικά του γραπτού λόγου και από αυτά παράγονται οι λέξεις και οι προτάσεις τα οποία και παίζω στα δάχτυλα του ενός χεριού - έτσι και οι πορδές είναι το θεμελιώδες στοιχείο που συνιστά τη γλώσσα της ύλης και της ενέργειας στο Σύμπαν.

Σε αυτή την θεωρία κατέληξα ανάποδα. Παρατηρώντας την κοινωνία μας.
Παρατήρησα δηλαδή ένα κοινωνικό κύτταρο π.χ. μια νεοελληνική οικογένεια που ενώ απολαμβάνει τη νιρβάνα των εντελώς λάθος κατ' εμέ αποφάσεων κι επιλογών της ξαφνικά κάτι "πάει στραβά" ακριβώς όπως κατ' εικόναν και ομοίωσιν της αληθινής ζωής μας λέει καμιά φορά και το FB "ουπς this is embarrassing κάτι πήγε στραβά, οι καλύτεροι τεχνικοί μας εργάζονται να το διορθώσουν". Τότε λοιπόν ένα κοινωνικό κβάντο ξεπετάγεται "σαν πορδή" από αυτό το αποχαυνωμένο κοινωνικό υποσυνολάκι κι αρχίζει να φωνάζει και να χειρονομεί ότι "δεν πάει άλλο". Αυτή λοιπόν η νανοκβαντική κοινωνική ύπαρξη τριγυρίζει δεξιά κι αριστερά σαν νανοσβουρίδιο και προσπαθεί άοπλο, άοσμο κι ουδέτερο να κάνει επανάσταση και να διαταράξει την πεποίθηση των υπολοίπων πως "τα πάντα εν σοφία εποίησεν". Όταν αυτό δεν γίνεται αμέσως και κατά παραγγελίαν κατορθωτό αφού είναι γεγονός "ότι τα πάντα εν σοφία εποίησεν" αλλά όπως Εκείνος ήθελε κι όχι όπως Εμείς, τότε επανέρχεται εις τα εξ ων συνετέθη κι επί του καναπέος πια ορκίζεται πίστη σε αυτόν (τον καναπέ) ως μοναδικό αρμόδιο να επιφέρει την επιθυμητή τάξη κι αρμονία του μικροσύμπαντός του (και κανά μετρητούλι δεν θα 'ταν άσχημα).

Παρατήρησα ακόμα πως όταν μετά την υπέρτατη ανατροπή της μικροσυμπαντικής άσκησης του παραφθαρμένου εκλογικού δικαιώματος και παρότι επετεύχθη το επιθυμητόν αποτέλεσμα για την ως δια μαγείας επίλυσιν των πάντων, μια άλλη πορδή πετάγεται και προσπαθεί να πείσει τις υπόλοιπες συνολοπορδές ή και γιγαντοπορδές ακόμη ότι αυτή είναι η μία και μοναδική πορδολύση σε όλα τα πορδοπροβλήματα της οικουμένης κι επιθυμεί να πορδοκυβερνήσει αφού αυτή η πορδή υφάρπαξε την ψήφο των ηλιθίων με το απιστεύτου κάλλους και σύλληψης σύνθημα "δώστε μας πορδή για λύση".

Το συμπέρασμά μου μετά από αυτή την ενδελεχή μελέτη ενός σύμπαντος "ορατών τε και αοράτων" είναι πως σε αντίθεση με όσα πιστεύαμε μέχρι σήμερα εκείνο που δεσπόζει σε αυτό είναι μεν σκοτεινή ύλη και ενέργεια, αποτελούμενα βεβαίως και τα δύο από δέσμες πορδών, ΑΠΟΛΥΤΩΣ όμως ΟΡΑΤΩΝ και κατανοητών ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΔΙΑ ΓΥΜΝΟΥ ΟΦΘΑΛΜΟΥ αλλά και στεγανώς προστατευμένης μύτης. Οι δέσμες αυτές των πορδών όχι μόνο έχουν τιγκάρει το σύμπαν αλλά με τη βρώμα και τη δυσωδία τους τείνουν να καλύψουν οτιδήποτε διαφορετικό από αυτές κινείται στον χώρο. Εκείνο που ΔΕΝ φαίνεται, ακόμα και μέσω του τελειοτέρου ηλεκρονιακού τηλεσκοπίου, αλλά χρειάζεται μόνο ελάχιστο μυαλό για να το διαπιστώσει κανείς, είναι τα μικρά εκείνα φωτεινά σημεία που προαναγγέλουν μια ελπιδοφόρο αναδιάταξη του κόσμου προτού αρχίσει αυτός την αντίστροφη πορεία του προς τη Μεγάλη Συρρίκνωση τη λεγόμενη και Big Crunch. Με την πεποίθηση δε ότι το τέλος του σύμπαντος είναι αναπόφευκτο, συμφωνούν - περιέργως - όλοι οι επιστήμονες! Αυτό όμως θα συμβεί σε εκατοντάδες δισεκατομμύρια χρόνια από τώρα κι εφόσον ακόμη δεν έχουμε φθάσει - μάλλον - στο κομβικό σημείο της αντίστροφης πορείας μας προς τα εκεί καλό είναι να ρίξουμε μια ματιά στα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών και παρατηρώντας προσεκτικά τις μπάρες των γραφημάτων να αποφασίσουμε επιτέλους τί ποσοστό της συμπαντικής ύλης και ενέργειας καλύπτουν οι δέσμες των πορδών και τί ποσοστό τα άλλα άγνωστα ακόμη αλλά φωτεινά σημεία που μας επιτρέπουν μια κάποια αισιοδοξία για το μέλλον.

Όλα αυτά τα άκρως βαθυστόχαστα πλην όμως κουραστικά και ψυχοφθόρα θα τα είχα γλιτώσει αν έσκυβα λίγο ν' ακούσω αυτό που λέει ο σοφός λαός μας σαν απαύγασμα μιας Γενικής Θεωρίας των Πάντων και με την οποία εμπλούτιζε το πρώτο μου το γάλα η μητέρα μου ότι δηλαδή "με πορδές δεν βάφουν αυγά".
Αλλά σ' εμένα δεν πιάνουν οι ευθύγραμμες και μονοσήμαντες ρήσεις π.χ. "επανάλειψις μήτηρ μαθήσεως" όπως δεν πιάνει σε μένα και τίποτε "φυσιολογικό". Όπως όμως κάθε εξαίρεση έχει και τον κανόνα της εύκολα έμαθα και μάλιστα από μόνη μου ότι δεν μπορείς να φτιάξεις ομελέτα αν δεν σπάσεις αυγά κι ας είναι κι άβαφα.