Χαίρετε. Κι ανάθεμα αν ποτέ ξαναδώσω συμβουλές καλλωπισμού σε άνθρωπο και ειδικά σε γυναίκα κι ακόμα ειδικότερα σε φίλη. Αν το ξανακάνω να με φτύσετε, να με δείτε σουβλιστή σαν αρνί το Πάσχα, ηλιοκαμένη να κόβω βόλτες στον Άγιο Παντελεήμονα, να μου καεί ο αποκωδικοποιητής αλλά η τηλεόραση να μπορεί να "πιάνει", να χαλάσει η τοστιέρα μου, η καφετιέρα μου και το κλιματιστικό μου. Να ρημαδοσπάνε τα νύχια μου και να μην μπορώ από το τρέμουλο να ισιώσω γαλλικό ούτε σε δέκα τέρμινα.
Εμείς οι γυναίκες έχουμε κάποιες κακές συνήθειες που εσείς οι άντρες μας τις έχετε περάσει ως απόλυτες αναγκαιότητες. Κι εμείς ως ηλίθιες τσιμπάμε για να σας προσφέρουμε ως θέαμα και ως άρτον και ως οτιδήποτε γουστάρετε ένα αποτέλεσμα άμεμπτο, άχραντο αλλά καθόλου μυστήριο. Τουτέστιν τρίχα μόνο στα μαλλιά (πάλι καλά που δεν μας θέλετε γουλί), στα φρύδια (πάλι καλά δεν μας θέλετε τζοκόντες) και πουθενά αλλού. Το δε επίμαχο σημείο, το θέλετε ...καλλιγραφία! Μόνο τα απαραίτητα δηλαδή. Τα οποία εσείς επίσης καθορίζετε. Αδιαπραγμάτευτο παραμένει το τρίγωνο των βερμούδων και πιο συγκεκριμένα οι δύο του πλευρές το επονομαζόμενο και "μπικίνι" το οποίο το θέλετε σαν τον "πισινό μωρού παιδιού" χωρίς ποτέ να μας έχετε ρωτήσει αν εμείς σας θέλουμε σαν τον "πισινό της μαϊμούς" που πολλές φορές το έχετε συνήθειο και τολμάτε να εμφανίζεστε έτσι μπροστά μας. Εσείς ένα ντουζάκι (κι αν) κι εμείς των παθών μας τον τάραχο. Προσωπικώς όλα αυτά τα έχω χεσμένα, τα κάνω βεβαίως αφού έξις δευτέρα φύσις αλλά επειδή έτσι γουστάρω. (Κούνια που με κούναγε).
- Δε μου λες χρυσή μου γιατί εσένα είναι σένιο;
- Γιατί εγώ χρυσή μου χρησιμοποιώ αποτριχωτικό μηχανάκι.
- Και δεν πονάς;
- Όχι και τόσο. Να σου το δανείσω να δοκιμάσεις. Θα βρεις την υγεία σου. Αργούν οι τρίχες να ξαναβγούν κι όταν αυτό συμβαίνει είναι εξασθενημένες και δεν προβάλλουν σπουδαία αντίσταση, τις έχεις του χεριού σου. Το χρησιμοποιείς όπου γουστάρεις.
Κι άρχισα τις οδηγίες. Πριν ξεκινήσεις, κάνεις αυτό κι αυτό, μετά κάνεις τούτο και τούτο. Πήρε που λέτε η φίλη μου το μηχανάκι μου για να δοκιμάσει. Την προειδοποίησα, να πείτε πως δεν την προειδοποίησα!! Συγκεκριμένα της είπα: κοίτα, δούλεψέ το δυο-τρεις μερούλες πριν την θάλασσα ή το σεξ. Να δεις ρε παιδί μου πώς αντιδρά το δέρμα σου. Κάνε πρώτα σε κάποιο σημείο που είναι λίγο κρυφό. Να πάρει το χέρι σου το "κολάι" που λένε.
Δεν ξέρω τί έκανε, εκείνο που ξέρω είναι πως ήρθε πανικόβλητη στο σπίτι μου να τη σώσω. Φώναζε, τσίριζε "μ' έκαψες που να καείς, σαν το κεράκι της λαμπρής", "εντάξει να καώ χρυσή μου αλλά να μη μάθω πρώτα τον λόγο;"
"Να σου φτιάξω καφέ;" "Να μου φτιάξεις". "Να σου δώσω κι ένα λεξοτανίλ;" "Δώσε". "Δεν έχω!!!"
- Για πες λοιπόν σε τί οφείλω τις τσιρίδες "Αναγνωστοπουλίνα θα σε @@@@@@@"; Τί έκανα για να την αξίζω αυτήν την εμπειρία;
Κι αντί να μου πει, σηκώνει τη φούστα της και τί να δω!!! Τις δύο πλευρές του τριγώνου των βερμούδων, κατακόκκινες κι ερεθισμένες μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο. Και το χειρότερο; Είχε προχωρήσει και πιο μέσα γιατί η μαλακισμένη το ήθελε και μπραζίλιαν!! Της είπα ότι δεν είναι τίποτα σοβαρό, ότι ο ερεθισμός θα υποχωρήσει, εκείνη λύσσαγε, μου 'λεγε και μου ξανάλεγε ότι είχε εκείνο το βράδυ ραντεβού με τον Τόλη για intimate moments. Ε ωραία χρυσή μου, δείτε το ρομαντικά, μην ανάψετε φώτα, ούτε κεριά. Όταν δηλαδή αυτός σου 'ρχεται αξούριστος εσύ γιατί δεν διαμαρτύρεσαι. Γιατί εκείνης της άρεσε, αυτή ήταν η απάντησή της. Κι αντί να την ξεχέσω και να την πετάξω έξω από το σπίτι μου, καθόμουν και την άκουγα και το κυριότερο την έβλεπα απειλητική απέναντί μου με τη φούστα ακόμη σηκωμένη μέχρι το σαγόνι. Καθώς λοιπόν κοιτούσα τον ερεθισμό καλύτερα, έκανα το θανάσιμο σφάλμα να της πω, Ρε συ δεν την έκανες καλά την αποτρίχωση, σ' ένα σωρό σημεία υπάρχει ακόμη "αλσίλιο"!! Αμάν, πάνω που είχε ηρεμήσει ξανάρχισε ν' αστράφτει και να βροντάει. Σαν οχτώ έγινα κυρία μου αλλά δεν έχω την ευλιγισία τη δική σου, έχω και παραπάνω κιλά, δεν έβλεπα, ούτε που ξέρω τί γίνεται από κάτω. Έχω και μυωπία, έχω και πρεσβυωπία, έβαλα καθρέφτη αλλά δεν μπορούσα να δω. Γι' αυτό θα μου το φτιάξεις εσύ!!!
Καλά μιλάμε, τόσο γέλιο είχα να ρίξω από τότε που ο Ρακιντζής στη Γιουροβίζιον τραγουδούσε "εσ-έι-τζι-έι-πι-ο"!!! Τί λες πουλάκι μου; Αλλά ήταν καταφερτζού η φίλη μου κι εγώ πανηλιθίου κι υποχωρητική. Ωραία, της λέω, θα δοκιμάσω να σ' αποτελειώσω με το μηχανάκι κι ό,τι μείνει με το τσιμπιδάκι των φρυδιών, έτσι γίνεται. Παλουκώσου στην καρέκλα. Έλα όμως που δεν βολευότανε!! Έλα όμως που το μπάνιο μου είναι μικρό! Έλα όμως που στο υπόλοιπο σπίτι δεν είχα σωστό φωτισμό! (Έλα όμως που δεν γούσταρα τα τριχίδια να πέφτουν στο πάτωμα και να μαζεύω μετά! αλλά δεν της το είπα βεβαίως βεβαίως). Να βγούμε, μου λέει, στο μπαλκόνι! Τί λες βρε θεοπάλαβη, της λέω εγώ, πώς θα βγούμε στο μπαλκόνι; Μα έχεις κατεβασμένες τις τέντες. Και λοιπόν; Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα μας δούνε!
Κι αν μας δούνε δηλαδή, τί έγινε; Εδώ βλέπουνε μέρα παρά μέρα τη λωρίδα του υδραυλικού όταν ο γείτονας πλένει τα αυτοκίνητα της φαμίλιας, εγώ είμαι το πρόβλημα;
Με τάπωσε είναι αλήθεια. Ατράνταχο επιχείρημα. Άντε πάμε στο μπαλκόνι να δούμε τί θα ...δούνε. Η αλήθεια είναι πως λίγο γυναικολόγος ένιωσα. Η αλήθεια είναι πως μια πετσέτα της την έχωσα στο στόμα να τη δαγκώνει και να μην φωνάζει σε περίπτωση που πονούσε. Μούγκα η κυρία όμως. Άχνα αυτή, το άχτι μου εγώ! Η αλήθεια είναι πως γέλαγα σαν τρελή και μόνο στη σκέψη πως κάποιος γείτονας κοιτάζει δυο ηλίθιες όπου η μία έχει απλωμένα τα πόδια στα μπράτσα μιας πολυθρόνας, την ώρα που η άλλη ηλίθια έχει πάρει το επιλέιντι-μη-χέσω και μετά το τσιμπιδάκι των φρυδιών κι επιδιορθώνει τ' αδιόρθωτα.
Το ήθελε και μπραζίλιαν η μαντάμ. Τί το θες κυρά μου με μυωπία και πρεσβυωπία το μπραζίλιαν; Δεν σου 'πανε πως πειράζει τα νεύρα; (τα δικά μου).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου