Πρωκτογενές πλεόνασμα Ιανουαρίου 2013

Αγαπητό μου ημερολόγιο θα ξαναγράψω - για να το εμπεδώσω - για κάτι που όλοι ξέρουμε, όλοι κάνουμε αλλά οι περισσότεροι από εμάς δεν μιλάμε γι'αυτό ευθέως παρά μόνο ως αργκό και που συνήθως χρησιμοποιούμε το ρήμα ως προτροπή προς τον κο Νταλάρα (το Γιώργο) ο οποίος δυστυχώς δεν μας την έκανε τη χάρη αλλά μπορεί να το κάνει από εδώ και μπρος ενισχύοντας την εθνική προσπάθεια για πλεονάσματα. Και δεδομένου ότι αυτός ο κύριος τα 'χει κάνει τα κουμάντα του για να καλοζήσει, είμαι σίγουρη πως θα έχει περίσσευμα. Το προϊόν της ενέργειας που θα περιγράψω παρακάτω αλλά όλοι έχετε υποψιαστεί ποιό είναι το χρησιμοποιούμε και ως βρισιά (συνήθως το ουσιαστικό στον πληθυντικό ως περιγραφικό ή δίκην αυτοκριτικής). Κακώς γιατί αυτό το προϊόν στο μέλλον θ' αποδειχτεί πολύ χρήσιμο. Το είπε ο Πρωθυπουργός αλλά μη μου δίνετε και πολλή σημασία γιατί μπορεί να μην άκουσα και καλά. Μάλλον το προϊόν αυτό όταν το καταναλώνω σε μορφή παξιμαδιού ΒΛΑΠΤΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΑΚΟΗ αλλά όμως γεμίζει το στομάχι.

Αυτό λοιπόν άλλοι το 'χουν εύκολο, άλλοι δύσκολο κι άλλοι έτσι κι έτσι. Κάποιοι θέλουν μόνο καφέ για να το παράγουν, κάποιοι και τσιγάρο. Υπάρχουν άνθρωποι που τη διαδικασία παραγωγής την συνοδεύουν με κάποιο ανάγνωσμα γνωστό και ως "του κώλου το ανάγνωσμα" κι άλλοι βρίσκονται σ' αυτή την διαδικασία μην κάνοντας τίποτα απολύτως, πέραν της συγκεκριμένης προσπάθειας δηλαδή. Αλλά όλοι επιζητούμε την μοναξιά στη διάρκεια αυτού του χρονικού διαστήματος - όσο κοινωνικά όντα κι αν είμαστε - και μάλιστα αυτό το χρονικό διάστημα ποικίλλει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Επίσης όλοι έχουμε υπάρξει αυτήκοοι μάρτυρες των καταπληκτικών ηχητικών εφέ που παράγονται ως προεόρτια ή ως προειδοποίηση ότι "αν δεν πας τώρα εκεί που πρέπει θα τα κάνεις πάνω σου και δεν θα είναι από φόβο". Και δεν υπάρχει κανείς που να μην έχει βλαστημίσει την ώρα και τη στιγμή που δεν χρησιμοποιεί αποκλειστικά και μόνο το αυτοκίνητό του αλλά το παίζει πού και πού "εναλλακτικός" και χρησιμοποιεί κι άλλα μέσα μεταφοράς, δημόσια αυτή τη φορά. Γιατί άλλο η δική σου κι άλλο του άλλου. Ο καθείς και η μύτη του. Ξέρετε ισχύει ότι και με τα αρώματα. Εμείς λουζόμαστε με δαύτα, δεν τα μυρίζουμε όμως γιατί τα 'χουμε συνηθίσει, οι άλλοι όμως ξέρουν πριν πόση ώρα μπήκαμε στο ασανσέρ, σε ποιόν όροφο κατεβήκαμε και γιατί. Όλοι όμως συμφωνούμε - από μέσα μας όμως - ότι αυτή η διαδικασία και κυρίως το επιτυχές αποτέλεσμά της έχει - δικαίως - κατακτήσει μια περίοπτη θέση στη λίστα των μεγάλων απολαύσεων.

Πριν όμως κανά δυο μέρες ησύχασα αφού με διαβεβαιώνουν ότι δεν είναι πια ανάγκη να αγωνιούμε για την υπερπαραγωγή μας αν και το "χέσιμο" έτσι κι αλλιώς παραμένει η τελευταία μας ελπίδα. Ακόμη κι ο Χάροντας δεν το σπαταλάει - ως μέθοδο απαγκίστρωσης του θνητού από τον μάταιο ετούτο κόσμο - όπου να 'ναι αλλά το φυλάει ως κόρη οφθαλμού για ώρα ανάγκης δηλαδή μόνο για την περίπτωση που το "πέσιμο" δεν φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Αυτή είναι μία άκρως επιστημονική εξήγηση για τον λόγο που ενώ όλοι εμείς έχουμε ξεπατωθεί ο επίτιμος γλυτώνει από  πέσιμο εναποθέτοντας τις τελευταίες μας ελπίδες στο χέσιμο. Βέβαια ως συνήθως ξέφυγα από το θέμα μου γιατί μόλις τώρα είδα πως παραπάνω έλεγα "ότι βεβαιώθηκα πως δεν είναι ανάγκη να αγωνιούμε για την υπερπαραγωγή μας". Από πού αντλώ αυτή τη βεβαιότητα; Γιατί όλοι πια μας λένε - κι εμείς το έχουμε συνηθίσει και μας αρέσει κι από πάνω - ότι η ευρωζώνη πέρασε τα δύσκολα κι ότι η Ελλάδα είναι σε καλό δρόμο αφού τον πρώτο μήνα του 2013 και που είναι ο Ιανουάριος θα πετύχει πλεονάσματα. Δεν γνωρίζω από πού αντλούν αυτή την αισιοδοξία ότι η Ελλάδα θα τα παράγει τελικά ούτε από πού ορμώμενοι ισχυρίζονται ότι αυτό το πλεόνασμα θα έχει τον παραμικρό θετικό αντίκτυπο στην τσέπη μας και τη ζωή μας. Άρα εγώ μετά βεβαιότητος μπορώ να πω ότι το εν λόγω παραγόμενο εντός του πρώτου μηνός του 2013 προϊόν δεν με αφορά.


ΣΥΝΕΠΩΣ...

Ο χαρακτηρισμός αυτού του πλεονάσματος ή αν θέλετε ο επιθετικός του προσδιορισμός ή ακόμη καλύτερα η προέλευσή του μοιάζει πάρα πολύ κι ίσως να είναι ίδιος με το μόνο πλεόνασμα που κι εσείς αλλά κι εγώ, άλλοι εύκολα κι άλλοι δυσκολότερα, άλλοι καθημερινά κι άλλοι μέρα παρά μέρα παράγουμε.

ΟΜΩΣ...

Το εκ του επιτυχούς αποτελέσματος παραγόμενο προϊόν θα είναι το μόνο πλεονασματικό προϊόν τον Ιανουάριο του 2013 που μόλις έσκασε μύτη αλλά δεν θα μπορέσουμε δυστυχώς να το συσσωρεύσουμε ούτε πρωτογενώς ούτε δευτερογενώς γιατί θα ήμαστε αναγκασμένοι να το αποξηράνουμε και να το φάμε
για να επιβιώσουμε. Βεβαίως υπόσχομαι πως αν υπάρξει περίσσευμα θα τους το προσφέρω δόξη και τιμή. Στα μούτρα. Το κέρδισαν με το σπαθί τους.

Όλα αυτά ήρθαν στο μυαλό μου επειδή άκουσα τον Πρωθυπουργό μας να λέει ότι εφόσον το καράβι (ακυβέρνητο) έστριψε - και η βίδα στο μυαλό μου επίσης - κι εφόσον πέρασε τον κάβο (που δεν τον πέρασε όμως αφού αυτός βρίσκεται μπροστά του σε απόσταση αναπνοής, απλώς χάλασαν τα όργανά του) βγήκε και κυνήγησε τις επενδύσεις οι οποίες άρον άρον εγκατέλειψαν τη χώρα για να γλιτώσουν. Ως εκ τούτου θα έχετε ήδη καταλάβει ότι το μόνο πλεόνασμα που μπορεί και συσσωρεύεται ανεμπόδιστο σε αυτή τη χώρα είναι το πλεόνασμα σκατών και βρίσκεται όλο στην ελληνική βουλή....

ΤΕΛΙΚΑ ... ΣΚΑΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ... 
ΜΑΖΙ ΤΑ ΚΑΝΑΜΕ...
ΑΛΛΑ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΘΑ ΤΑ ΦΑΜΕ...