Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

Apodemy

«Ο Πλάτωνας παρομοιάζει την ανθρώπινη ψυχή με κλουβί και τη γνώση με πουλιά που πετούν φυλακισμένα μέσα του. Τη στιγμή που γεννιόμαστε το κλουβί αυτό είναι άδειο όμως καθώς μεγαλώνουμε συλλέγουμε τέτοια πουλιά και τα φυλακίζουμε στο κλουβί της ψυχής μας για μελλοντική χρήση. Όταν θέλουμε πρόσβαση στη γνώση που έχουμε ήδη αποκτήσει στη διάρκεια της ζωής μας βάζουμε το χέρι μας στο κλουβί, αρπάζουμε ένα πουλί αλλά πολλές φορές μπορεί να είναι λάθος η επιλογή αυτή, να πιάσουμε δηλαδή το λάθος πουλί.

Η Ορνιθολογία χρησιμοποιεί τον όρο "Zugunruhe" (Zug=μετακίνηση, μετανάστευση) and Unruhe=άγχος, ανησυχία) για να περιγράψει την ταραχώδη συμπεριφορά των πουλιών πριν την μετανάστευσή τους. Αυτές οι δύο καταστάσεις, τα πουλιά που κατοικούν μέσα στην ψυχή μας και η αγωνία του πουλιού που μεταναστεύει αποτέλεσαν την έμπνευση για το παραπάνω φιλμ ενώ ταυτόχρονα αγγίζει το θέμα της μετανάστευσης.


Ένα κοπάδι πουλιά περιτριγυρίζει και κινεί ένα όχημα-κλουβί το οποίο ψάχνει διαφυγή από μια πόλη μισοτελειωμένη κι εγκατελειμένη διασχίζοντας δρόμους κατακερματισμένους από τμήματα γκρεμισμένων αγαλμάτων. Αυτά τα τμήματα/χέρια συμβολίζουν την αναζήτηση της γνώσης και τους ήρωες/αρχηγούς/σύμβολα του παρελθόντος που ενώ έχουμε απορρίψει εξακολουθούν να μας κυνηγούν.»
 



Η Κατερίνα Αθανασοπούλου δημιουργεί ένα φιλμ ορμώμενη από την σημερινή ζοφερή πραγματικότητα μιας κοινωνίας αποτελούμενης από ανθρώπους οι οποίοι έχουν σταματήσει να ονειρεύονται επειδή τους λείπει η τόλμη κι όχι τα ερεθίσματα, ενώ βιώνουν μια πραγματικότητα που τους υπερβαίνει, μια ζωή που δεν επέλεξαν, όμως εγκλωβίστηκαν σε αυτήν, μιας κοινωνίας με ανθρώπους που αποκαθηλώνουν ήρωες βάναυσα και βιαστικά, μέσα σε μια αίσθηση διαρκούς προδοσίας. Μέσα σε μια σχεδόν παρανοϊκή εμμονή ότι «βαλλόμαστε από παντού, ότι όλοι θέλουν να μας αρπάξουν αυτό που μας ανήκει». 

Ταυτόχρονα, οι άνθρωποι αυτοί, άπολεις πολίτες, παρατηρούν αποσβολωμένοι θεατές το κοινωνικό γίγνεσθαι ερήμην τους, αποδεχόμενοι παθητικά μια δήθεν "άνωθεν" τιμωρία, καφκικές φιγούρες χωρίς όμως την τραγική κρούστα της φιλοσοφικής έννοιας του μετέωρου ανθρώπου αλλά με την γύμνια ενός υποταγμένου και κυριολεκτικά χαμένου κι αδιάφορου όντος. Που ωστόσο, ενώ νιώθει ανυπεράσπιστος και καταπιεσμένος, δεν διαθέτει - προς ώρας - εκείνη τη γνώση/συναίσθηση και οξυδέρκεια που θα τον καταστήσει ικανό να διαλέξει από τα αποθέματα της γνώσης του το σωστό πουλί, να το απελευθερώσει και ακολουθώντας το να απελευθερώσει και την δική του ύπαρξη οδηγώντας την στους δρόμους της ανακούφισης από τα δεινά του και της αποτίναξης των δεσμών του.


Η Κατερίνα Αθανασοπούλου είναι η digital artist που έλαβε το φετινό Lumen Prize, το κορυφαίο βραβείο στον χώρο των ψηφιακών τεχνών σύμφωνα με τον Guardian. Το έργο της «Apodemy» (αποδημία) επικράτησε ανάμεσα σε 700 έργα από 45 χώρες που συμμετείχαν στον φετινό διαγωνισμό.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου