Tα λόγια της Ελένης ειπωμένα σπαρακτικά στο "ΛΙΒΑΔΙ ΠΟΥ ΔΑΚΡΥΖΕΙ", ανεξίτηλα γραμμένα στο μυαλό μου και στο δέρμα μου σαν τη δική μου στολή που όμως δεν θέλω ν' αλλάξει Ελένη.
"Φύλακα, δεν έχω νερό...δεν έχω σαπούνι...δεν έχω χαρτί να γράψω στα παιδιά μου...
Αλλάζουν οι στολές...Φοράς γκρίζα, φύλακα;...φοράς μαύρα;...
Το όνομά μου είναι Ελένη ...
Είμαι εδώ για περίθαλψη αντικαθεστωτικού...
Πού με πάτε τώρα;
Φύλακα, δεν έχω νερό... δεν έχω σαπούνι... δεν έχω χαρτί να γράψω στα παιδιά μου...
Αλλάζουν οι στολές,,, πράσινη ο Γερμανός .... είσαι Γερμανός, φύλακα; Τ’ όνομά μου είναι Ελένη.
Είμαι εδώ για απόκρυψη αντιστασιακού...
Πού με πάτε τώρα;
Ήμουνα κι εγώ το ’44, το Δεκέμβρη στην πλατεία που γιόρταζε την Απελευθέρωση.
Πού με πάτε τώρα;
Αλλάζουν οι στολές... είσαι εγγλέζος, φύλακα;
Πόσο κάνει η σφαίρα; Πόσο το αίμα;
Όλες οι στολές ίδιες... φύλακα ... φύλακα
Δεν έχω νερό... δεν έχω σαπούνι... δεν έχω χαρτί να γράψω στα παιδιά μου...
Πού με πάτε τώρα;
Τ’ όνομά μου είναι Ελένη. Είμαι εδώ για απόκρυψη τραυματία αντάρτη...
Ναι, φύλακα, είμαι εξόριστη. Είμαι πρόσφυγας και εξόριστη από παντού... ένα κορίτσι τριών χρονών που κλαίει στην προκυμαία...
Δεν έχω νερό ... δεν έχω σαπούνι ... δεν έχω χαρτί να γράψω στα παιδιά μου... "
Εμεινε μετέωρο το βήμα του πελαργού Νάση μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνος ο Θίασος, ποιος θα κάνει το Ταξίδι στα Κύθηρα;...Ποιος θα κοιτάζει με το βλέμμα του Οδυσσέα;....
Ελπίζω να μην μας τυφλώσει όλους τελείως αυτή ρημάδα η σκόνη του χρόνου.
ΑπάντησηΔιαγραφή