Η αβάσταχτη απυθμενότητα των δικαιωμάτων

Ας μιλήσουμε λοιπόν για δικαιώματα.
Αλλά δεν είναι αυτό που νομίζετε.
Είναι ακριβώς το ανάποδο.
Ας μιλήσουμε λοιπόν για εκείνα τα δικαιώματα που (παρα)δίδονται αβλεπί και αμαχητί, ως όπλα παντελώς άχρηστα σε μας, χρησιμότατα όμως στους άλλους.

Προ καιρού έπεσα πάνω σε ένα βίντεο όπου η κα Αυλωνίτου μιλάει τηλεφωνικά στην εκπομπή της Αννίτας Πάνια ενώ οι ...καλεσμένοι της γελούν, δηλαδή κακαρίζουν, (λογικό για ...καλεσμένους σε τέτοια εκπομπή) και η ίδια η παρουσιάστρια την ειρωνεύεται και τη λοιδορεί (ας πρόσεχε).
Κλείνοντας δε η Πάνια τη συνομιλία, ξεκαρδισμένη και η ίδια στα γέλια, λέει στην Αυλωνίτου "ευχαριστούμε που μας φτιάξατε το βράδυ" (με τις μαλακίες που μας είπατε εννοούσε αλλά φυσικά δεν το ξεστόμισε).
(και δώστου τα γέλια)
Αντιπαθώ σφόδρα την Αννίτα Πάνια και ό,τι αντιπροσωπεύει. Θεωρώ πως απευθύνεται σε χαμηλοτάτου επιπέδου συνανθρώπους μας με σκοπό να τους χλευάσει.
Πληρώνεται για να κάνει μια (κακή) δουλειά αλλά την κάνει όπως "πρέπει" να την κάνει. Σαν καλή "υπάλληλος".
Θα μπορούσε και η κα Αυλωνίτου, όπως και οι υπόλοιποι συνέταιροί της, να παραδειγματίζονταν (με την καλή την έννοια) από την παρουσιάστρια προκειμένου να κάνουν και αυτοί εξίσου όπως "πρέπει" τη δική τους δουλειά.

Δικαίωμα...
...να σκεφτώ, προτού καταλήξω, από πού ξεκινάει η ντροπή, ποιά τα όρια των "δικαιωμάτων" που κάποιος έδωσε για να τον ξεφτιλίζουν, ως πού φτάνει το θράσος ένθεν κι ένθεν και πού ακριβώς ακουμπάει η "τσίπα". Και των δύο. Το γεγονός πως δεν αναρωτιέμαι καθόλου "πού σταματάει η ξεφτίλα" με ανησυχεί πάρα πολύ αλλά δεν είναι της παρούσης.
Και τί είναι της παρούσης λοιπόν;
Σκέφτομαι πως την κα Πάνια κανείς δεν την εξέλεξε ως αντιπρόσωπό του. Την κα Πάνια κάποιος την προσέλαβε ως εκπρόσωπό του για να κάνει μια συγκεκριμένη δουλειά. Και ακολουθώντας τα παράξενα μονοπάτια της λογικής (μου) η σκέψη μου αγγίζει προαιώνια ερωτήματα (και διλήμματα) αν πρώτα ο θεός έπλασε το αυγό ή πρώτα την κότα. Γιατί έχω την αίσθηση πως η κα Πάνια προσελήφθη για να κάνει ακριβώς τη δουλειά που πάντα έκανε και την οποία ίσως πρώτη στο τηλεοπτικό τοπίο "ζωγράφισε" (με μουτζούρες), αρχικά στις παρυφές του καμβά, σιγά σιγά επεκτάθηκε προς το κέντρο μέχρι που η κεντρική ιδέα ξεχείλισε και ως πλημμυρίδα λασπώδους, ελώδους, αδιάφανου και μολυσμένου υδαρούς στοιχείου κατέκλυσε και γέμισε τα κενά ανάμεσα στα άτομα που υποτίθεται πως απαρτίζουν την ελληνική κοινωνία. Έτσι ώστε, ομοούσιος, αδιαίρετος και εν χορώ, να μετακινείται η κοινωνία αυτή αγελοειδώς όπου φυσάει η κα Πάνια και τα ομοειδή της. Ποιός όμως δίνει το ...δικαίωμα σε τέτοιου είδους περσόνες-εργαλεία να απογειώνουν "δικαιωματικά" το opinion making; Ποιά είναι εκείνη η αβάσταχτα βλακώδης παρόρμηση που μετατρέπει την ανάγκη του δημοσίως ψεύδεσθαι σε απύθμενο θράσος;

Δικαίωμα...
...να σκεφτώ, προτού καταλήξω, ποιός ο ρόλος του καθενός νοήμονος ως μέλος της κοινωνίας ώστε με όποιες δυνάμεις διαθέτει ν' ανοίξει δίοδο έτσι που το ελώδες απόστημα να σπάσει την ακινησία και την αμεριμνησία του, να φύγει προς τα έγκατα της γης κατά προτίμηση κι όχι προς θαλάσσιους, λίμνιους ή ποτάμιους χώρους ώστε έτσι να αποφευχθεί η ανεπανόρθωτη καταστροφή τους. 

Πάσο...
... λοιπόν σε αυτού του είδους τα φαινόμενα χειραγώγησης έστω και της υποτυπώδους κρίσης και σκέψης σημαίνει μη συνειδητοποίηση του κινδύνου να αλωθεί τελικά κάθε θεατής, που με τη δικαιολογία του ζάπινγκ ή του "να ξέρω τί συμβαίνει", σημαίνει πως προσπερνάει μεν (πρόσκαιρα) την αθλιότητα αλλά απομακρύνεται από αυτήν με το πάσο του.

Μπλόφα...
... είναι θα περάσει... αλλά εντωμεταξύ το χαρτί "δεν είναι θέμα γούστου" η θέαση, η ...κατάποση και η χώνεψη των δηλητηριωδών εδεσμάτων που η κα Πάνια σερβίρει, το έχει τραβήξει κάποιος άλλος. Όμως δεν είναι που "το χαρτί δεν σε θέλει", αλλά η έλλειψη κατανόησης της νοητικής, αισθητικής αλλά και συναισθηματικής εκτροπής που η κα Πάνια επιχειρεί.

Κι ενώ βεβαίως αυτά και άλλα πολλά λαμβάνουν χώρα στη ...χώρα, αναποφάσιστοι και ως αδρανής ουσία και παρότι η εξουσία καθόλου δεν μπλοφάρει, εμείς δίνουμε τα ρέστα μας.