Περί φιλίας και άλλων τυρβάζουσα

 

  

Λέγαμε λοιπόν τις προάλλες ότι τη γουστάρω αυτήν την κρίση που ρίχνει τις μάσκες. Άλλαξα όμως γνώμη και δεν τη γουστάρω πια. Οι μάσκες που έπεσαν, όσες έπεσαν, είναι υπεραρκετές προκειμένου να καταλήξω στον μαθηματικό τύπο που μας δείχνει σε πόσο καιρό και με ποια αιτία ένας «ορκισμένος» φίλος γίνεται «οργισμένος» εχθρός. Δηλαδή δεν πρόκειται ακριβώς περί τύπου. Πιο πολύ συνταγή μαγειρικής θυμίζει. Αλλά μήπως κι η μαγειρική στους χημικούς τύπους δεν στηρίζεται σύμφωνα με την πρώην εθνική μας τηλεμαγείρισα Βέφα;;

Ενιγουέι τον τύπο τον επεξεργάζομαι ακόμα γιατί θέλω να του βάλω και μερικούς(!) παραμέτρους* ακόμα (κατά τον «στίβο χαρτιών» του πρωθυπουργού μας) και μετά στη διαθεσή σας.

Εκείνο που μπορώ να σας πω με βεβαιότητα είναι ότι η φιλία (η πραγματική) δεν είναι σαν το τυρί. Δεν ωριμάζει σε 3-4 μήνες. Δεν θέλει κόπο η φιλία, με το ζόρι φιλία δεν υπάρχει, όμως θέλει τρόπο σε βάθος χρόνου. Πρέπει να δοκιμάζεται συνεχώς, καμιά φορά να τσαλακώνεται, να επιβεβαιώνεται σε κάθε στιγμή και σε κάθε περίσταση. Με ακόμη μεγαλύτερη βεβαιότητα σας λέω ότι η φιλία είναι μέγιστο αγαθό που όμως δεν υπάρχει ελεύθερο στη φύση. Δομείται και αναδομείται in vivo. Αντιθέτως τα υλικά της υπάρχουν και μάλιστα σε αφθονία. Και αυτά τα υλικά είναι οι άνθρωποι.

Η φιλία δεν είναι δεδομένη, δεν ζητείται ούτε αναζητείται, δεν απαιτείται, δεν δηλώνεται, δεν είναι build in, δεν είναι ένστικτο, δεν προαναγγέλεται και δεν αποφασίζεται. Η φιλία είναι κατάκτηση, είναι επίτευγμα, είναι προσόν για δύο (τουλάχιστον), είναι τρόπος ζωής, είναι δώρο-έκπληξη. Και φυσικά.... δεν είναι για πάντα. Μπορεί να είναι δυνατή αλλά μπορεί να είναι κι εύθραυστη, ήρεμη αλλά πολλές φορές κι εκρηκτική, σταθερή αλλά και χύμα στο κύμα, δαιδαλώδης, χαοτική ή/και απαλή, κουραστική ή ευεργετική, ασκίαστη ή άστα να πάνε. Μπορεί ακόμη κι ερωτική να είναι μια φιλία. Εκεί όμως καραδοκούν μπελάδες. Άσε καλύτερα. Θα πάρω κάτι άλλο. Δεν είναι λοιπόν για πάντα η φιλία και πολλές φορές ό,τι αρχίζει ωραίο τελειώνει με πόνο. Αν υπάρξει «πόνος» δεν έχει έρθει ακόμη το τέλος. Ίσως να πήρε αναβολή αλλά πάντως δεν ήρθε. Αν δεν υπάρξει ούτε στενοχώρια, ούτε πίκρα, ούτε σου λείπει το πρώην αντικείμενο της υποτιθέμενης φιλίας, δεν υπήρξε ποτέ αυτή η φιλία, μια γνωριμία ήταν που πάει πέρασε και πάμε γι’ άλλα. Αυτό το είδος φιλίας ευδοκιμεί και στην πραγματική ζωή αλλά ο χώρος στον οποίο λατρεύει να αναπτύσσεται είναι το FaceBook. Πραγματική εμπειρία, δοκίμιο σκέτο να ανακαλύπτεις τί πιστεύουν οι περισσότεροι άνθρωποι added as friends, ή τί νομίζουν πώς είναι οι σχέσεις και οι φιλίες και γενικά πώς αντιλαμβάνονται τη σημασία να είναι κανείς κοινωνικός, ευχάριστος, ευγενής, ανεκτικός, φιλόξενος. Πολλοί από αυτούς δεν ενδιαφέρονται για φίλους, θέλουν αυλή, δεν μπορούν να υποστηρίξουν μια σχέση γιατί δεν έχουν εξασκηθεί σε αυτό είτε επειδή δεν θέλουν είτε επειδή δεν μπορούν γιατί έχουν συνηθίσει τον μικρόκοσμό τους και βλέπουν με τους ίδιους όρους και τον κανονικό τον κόσμο. Τα λάικ και τα σούπα και τα μούπες σε καμία περίπτωση δεν προσθέτουν ούτε ένα τόσο δα κόκκο στο οικοδόμημα που λέγεται φιλία και που πολλές φορές μπορεί να σου πάρει μια ολόκληρη ζωή για να το χτίσεις.   

Όλες αυτές οι Νάσιες αμπελοφιλοσοφίες αφορούν κυρίως τις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ φιλίες. Κι αφού μπορώ να έχω άποψη γι’ αυτές θα πει ότι έχω φίλους, πάντως σε καμία περίπτωση περισσότερους από τα δάχτυλα των χεριών μου. Όμως ναι, τους έχω, αυτοί είναι η περιουσία μου, το στήριγμά μου, το σχολείο μου, το πανεπιστήμιό μου, το δικό μου FB (Friend Book), οι υποδοχείς της αγάπης μου, της προσοχής και της εκτίμησής μου. Αυτοί που ακόμα κι αν είναι οργισμένοι θα παραμείνουν ορκισμένοι φίλοι και συνοδοιπόροι. Σε όποιο μονοπάτι επιλέξουμε να είμαστε μαζί. Δεν είναι απαραίτητο να είμαστε όλοι στον ίδιο δρόμο περιπατητές. Να μη δημιουργηθεί και συνωστισμός. Πάντως όσο διαφορετικοί κι αν είμαστε νομίζω σ’ αυτή τη ρημάδα τη ζωή σε κάποιο σταυροδρόμι θα συναντηθούμε. Αν πάλι όχι στην επόμενη ζωή. Σας αγαπώ όλους. Ξέρετε εσείς.

* εσείς αν προτιμάτε βάλτε «μερικές παράμετρες».